مقایسه خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیر مقیم آسایشگاه های شهر تهران
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 130
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRN-4-1_005
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: خودپنداره متغیر مهمی در حوزه سالمندی است که کمتر به آن توجه شده است. همچنین کیفیت زندگی یکی از مهمترین شاخص های توسعه انسانی است. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران در سال ۱۳۹۴ انجام پذیرفت.
روش کار: در این مطالعه مطالعه توصیفی- تحلیلی که جامعه آماری پژوهش آن شامل کلیه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران بود تعداد ۲۱۷ نفر در هر گروه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه ها به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند. نمونه گیری برای سالمندان مقیم مراکز سالمندی به روش نمونه تصادفی سهمیه ای بود و از هر آسایشگاه به نسبت تعداد سالمندان مقیم، نمونه گیری تصادفی بعمل آمد. نمونه گیری برای سالمندان غیرمقیم مراکز سالمندی بصورت در دسترس و با در نظر گرفتن همتاسازی از نظر سن و جنسیت انجام پذیرفت. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودپنداره راجرز و پرسشنامه کیفیت زندگی سالمندان لیپاد استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نسخه ۱۸ نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار استباطی شامل کای اسکوئر- پیرسون، کلموگروف اسمیرنوف، آزمون تی مستقل، آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین خودپنداره سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران به ترتیب ۴۷/۱ ± ۲۵/۸ و ۶۳/۱ ± ۱۴/۸ بود. این متغیر در این دو گروه تفاوت معناداری نداشت و میانگین کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران به ترتیب ۸۰/۹ ± ۸۸/۲۷ و ۷۹/۱۰ ± ۸۱/۳۱ بود. و متغیر کیفیت زندگی (۰۰۰/۰ = P) در این دو گروه تفاوت معنادار داشت. بین خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم (P برابر با ۰۰۱/۰) و غیرمقیم (P برابر با ۰۱۴/۰) سراهای سالمندی رابطه معناداری وجود دارد.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها جهت ایجاد تغیرات، پیشنهادهایی در ارتباط با آموزش به خانواده در مورد بازنگری در سپردن سالمندان به خانه های سالمندی و نیز بهبود کیفیت و افزایش امکانات محیطی و رفاهی خانه های سالمندان، مشابه نمودن محیط خانه های سالمندی به محیط خانواده افراد تا حد امکان و نیز ترغیب خانواده ها و دوستان فرد سالمند به سرکشی منظم به فرد، افزایش خدمات رفاهی و توانبخشی توسط مسئولین و توانمند سازی سالمندان می تواند سودمند باشد.
کلیدواژه ها:
Self-Concept ، Quality of Life ، Residential and Non-residential Elderlies ، خودپنداره ، کیفیت زندگی ، سالمندان مقیم و غیرمقیم ، آسایشگاه
نویسندگان
جواد شعبانی
Department of Nursing, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
ابوالفضل ره گوی
Department of Nursing, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
کیان نوروزی
Department of Nursing, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
مهدی رهگذر
Department of Nursing, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
مهدی شعبانی
Tehran University of Medical Sciences and Health Services, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :