اثربخشی آموزش گروهی "درمان پذیرش و تعهد" بر صمیمیت زناشویی معلمان زن
محل انتشار: مجله مدیریت ارتقای سلامت، دوره: 8، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 179
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHPM-8-1_002
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: از جمله مشاغل حساسی که زنان بدان اشتغال دارند معلمی است و متغیری که می تواند تحت تاثیر اشتغال آن ها قرار گیرد، صمیمیت زناشویی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی "درمان پذیرش و تعهد" بر صمیمیت زناشویی معلمان زن انجام شد.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون – پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش همه معلمان زن متاهل و شاغل شهر ابهر در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ بودند. از میان آن ها ۳۰ تن با روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه مداخله در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش "درمان پذیرش و تعهد" آموزش دیدند. هر دو گروه "بررسی نیازهای صمیمیت" (Intimacy Needs Survey) را بعنوان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. روایی پرسشنامه بوسیله مدرسین گروه مشاوره تایید و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ اندازه گیری شد. داده ها با اس پی اس اس نسخه ۲۴ تحلیل شدند.
یافته ها: در مرحله پس آزمون و پیگیری بین گروه های مداخله و گواه در مولفه صمیمیت عاطفی(۲۰/۱۲=F ،۰۱/۰>P)، صمیمیت روانشناختی (۸۰/۱۱ = F، ۰۱/۰ > P)، صمیمیت عقلانی(۹۹/۱۶ = F، ۰۱/۰ > P)، صمیمیت جنسی(۴۷/۱۵ = F، ۰۱/۰ > P)، صمیمیت بدنی(۴۳/۲۴ = F، ۰۱/۰ > P)، صمیمیت معنوی(۰۴/۱۷ = F، ۰۱/۰ > P)، صمیمیت زیبایی شناختی(۷۶/۱۷ = F، ۰۱/۰ > P)، صمیمیت اجتماعی- تفریحی(۳۹/۱۶ = F، ۰۱/۰ > P)، صمیمیت زمانی(۹۲/۱۵ = F، ۰۱/۰ > P) تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش "درمان پذیرش و تعهد" باعث افزایش مولفه های صمیمیت زناشویی معلمان زن شد(۰۱/۰P<) و این افزایش در طی زمان پایدار بود.
نتیجه گیری: آموزش "درمان پذیرش و تعهد" می تواند صمیمیت زناشویی در معلمان زن متاهل را افزایش دهد. بنابراین، مشاوران و درمانگران می توانند از روش مذکور برای افزایش صمیمت زناشویی استفاده کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن الهی فر
Department, of Counseling, Abhar Branch, Islamic Azad University, Abhar, Iran
محمد قمری
دانشکده علوم انسانی، واحد ابهر، دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر، ایران.
کیانوش زهراکار
Department, Of Counseling, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :