اثربخشی "درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" بر تنظیم شناختی هیجان و نگرانی از تصویر بدن زنان مبتلا به پرخوری روانی

مقدمه: امروزه پرخوری روانی یکی از اختلالات روانشناختی شایع می باشد که شناخت، هیجانات و رفتارهای افراد مبتلا را مختل می نماید. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی "درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" بر تنظیم شناختی هیجان و نگرانی از تصویر بدن زنان مبتلا به پرخوری روانی انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را ۱۶۰ زن دارای اختلال پرخوری روانی تشکیل دادند که به مراکز مشاوره شهر مشهد در سال ۱۳۹۵ مراجعه کرده بودند. نمونه این پژوهش شامل ۳۰ نفر از زنان مبتلا به اختلال پرخوری روانی بودند که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل "پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گرنفسکی" (Garnefski Cognitive Emotion Regulation Questionnaire) و "سیاهه نگرانی از تصویر بدن لیتلتون" (Littleton Body Image Concern Inventory) بود. پایایی ابزارها به روش آلفای کرونباخ ارزیابی شد. بسته "درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای گروه مداخله اجرا گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ تحلیل شد. یافته ها: میزان راهبردهای منفی تنظیم هیجان، راهبردهای مثبت تنطیم هیجان و نگرانی از تصویر بدن قبل از مداخله در گروه مداخله به ترتیب ۰۷/۵۰، ۳۳/۳۲ و ۵۳/۸۱ و در گروه کنترل به ترتیب ۶۰/۴۹، ۴۰/۳۳، ۲۰/۸۱ بود که اختلاف معناداری مشاهده نشد. بعد از مداخله میزان راهبردهای منفی تنظیم هیجان، راهبردهای مثبت تنطیم هیجان و نگرانی از تصویر بدن در گروه مداخله به ترتیب ۴۷/۲۸، ۰/۵۶ و ۱۳/۶۹ و در گروه کنترل به ترتیب ۵۳/۴۹، ۴۰/۳۳ و ۴/۸۳ شد که اختلاف معناداری نشان داده شد (۰۱/۰ ≤ P). نتیجه گیری: "درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" باعث کاهش راهبردهای منفی و افزایش راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان می شود. همچنین یافته ها نشان داد که نگرانی از تصویر بدن در اثر درمان کاهش می یابد. لذا استفاده از این روش درمانی برای بهبود اختلال پرخوری روانی و تنظیم هیجان این افراد توصیه می گردد.