پیش بینی سلامت روان معلمان بر اساس خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی

مقدمه: خودکارآمدی و حمایت اجتماعی از عوامل تاثیرگذار در سلامت روان افراد محسوب می شود و به آن ها کمک می کند تا با شرایط تنش زا کنار بیایند و آسیب روانی کمتری را تجربه نمایند. هدف پژوهش حاضر پیش بینی سلامت روان معلمان بر اساس خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی است. روش کار: در پژوهش توصیفی- همبستگی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی و متوسطه دوم شهر تهران بود که از میان آن ها تعداد ۴۴۷ نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از "پرسشنامه سلامت عمومی " (۲۸-GHQ- General Health Questionnaire)، "پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران"(Sherer et al General Self-efficacy Questionnaire)، "پرسشنامه حمایت اجتماعی" واکس و همکاران (Wax et al Social Support Questionnaire) و فرم مشخصات جمعیت شناختی استفاده به عمل آمد. در مطالعه حاضر، پایایی پرسشنامه های مذکور بررسی و تایید شده است. تحلیل داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ انجام شد. یافته ها: بین متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی، اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی رابطه منفی معناداری وجود دارد. لذا خودکارآمدی و حمایت اجتماعی می توانند تغییرات مربوط به نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی، اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی را در بین معلمان به گونه ای معنادار (۰۰۱/۰ > P) تبیین و پیش بینی کنند. همچنین بین متغیرهای وضعیت مسکن و حقوق و مزایا با اضطراب و بی خوابی رابطه منفی معناداری وجود دارد، لذا آن ها می توانند اضطراب و بی خوابی را در بین معلمان به گونه ای معنادار (۰۵/۰ > P) تبیین و پیش بینی کنند. نتیجه گیری: همبستگی منفی بین متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی، اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی نشان می دهد که آن متغیرها می توانند علائم اختلال روانی را در بین معلمان پیش بینی نمایند. بنابراین، هرچه خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در بین معلمان بالاتر باشد از سلامت روان بهتری برخوردارهستند. پیشنهاد می شود با بکارگیری شیوه هایی برای افزایش خودکارآمدی معلمان و فراهم نمودن حمایت اجتماعی، به ارتقای سطح سلامت روان در بین آن ها کمک شود.