سطح بندی شهرستان های استان کرمانشاه در بهره مندی از شاخص های ساختاری سلامت با استفاده از الگوی اسکالوگرام

چکیده: مقدمه: تحقق اهداف توسعه ای و کاهش نابرابریهای منطقه ای در کشورهای در حال توسعه در گرو برنامه ریزی منطقه ای می باشد که لازمه آن شناسایی جایگاه توسعه یافتگی مناطق نسبت به یکدیگر است. این پژوهش با هدف سطح بندی شهرستانهای استان کرمانشاه در بهره مندی از شاخصهای ساختاری سلامت با استفاده از الگوی اسکالوگرام انجام گرفته است.  مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی بوده که به بررسی وضعیت شاخصهای ساختاری سلامت در شهرستان های استان کرمانشاه در سال ۱۳۸۸پرداخته است. دادههای مورد نیاز در سه گروه شاخصهای نهادی، نیروی انسانی و بهداشت روستایی با استفاده از یک فرم جمع آوری اطلاعات محقق ساخته و از طریق مطالعه سالنامه آماری استان جمعآوری گردید. تحلیل داده ها بر اساس الگوی اسکالوگرام و به کمک نرم افزار Excel ۲۰۱۰ و SPSS نسخه ۱۸ انجام گرفت. یافته ها: شکاف زیادی از نظر بهره مندی از شاخصهای ساختاری بهداشت و درمان در بین شهرستانهای استان کرمانشاه وجود دارد. شهرستان کرمانشاه و جوانرود با ۸۱ امتیاز، بیشترین و شهرستان سرپل ذهاب با ۳۹ امتیاز، کمترین میزان بهرهمندی از این شاخصها را به خود اختصاص دادند. در مجموع ۵۰ درصد از شهرستانهای استان در سطح توسعه نیافته و کمتر توسعه یافته و ۷۲/۳۵ درصد از آن ها در سطح توسعه یافته قرار داشتند. نتیجه گیری: بیشترین توسعه یافتگی مربوط به شاخص های نیروی انسانی و کمترین توسعه یافتگی مربوط به شاخصهای بهداشت روستایی و نهادی بود. در راستای بهبود وضعیت شاخصهای کمتر توسعه یافته و نیز تعدیل تفاوت ها در سطوح برخورداری شهرستان های استان، پیشنهاد میشود برنامه ریزی های توسعه محور متناسب با سطوح توسعه یافتگی این شهرستانها به مرحله اجرا گذاشته شود.