تاثیر واقعیت درمانی بر خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون

مقدمه: سندرم داون، شایع ترین اختلال غیر طبیعی کروموزومی انسانی و شناخته ترین عامل ژنتیکی عقب ماندگی ذهنی، زمینه ساز بروز نقایص و ناهنجاری های فیزیکی و مادرزادی است ، به دلیل رفتارهای غیرعادی این کودکان خودکارآمدی مادران دچار اختلال می شود. این مطالعه با هدف تاثیر واقعیت درمانی بر خودکارامدی  عمومی مادران کودکان سندرم داون انجام شده است.  روش­: در این مطالعه ی  کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۶ در مرکز بهزیستی شهرستان بندرعباس ۴۰  مادر کودکان سندرم داون به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند. جهت انجام مداخله در گروه آزمون نه جلسه ی آموزشی، هر جلسه ی به مدت ۶۰ دقیقه انجام شد. برای جمع­آوری اطلاعات بیماران از پرسشنامه های دموگرافیک  و خودکار آمدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲)استفاده شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجریه و تحلیل داده ها انجام شد. یافته ها: نمره خودکارآمدی در گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله به ترتیب۹/۶ +۱/۵۵ و۹/۸ +۲/۵۶ و بعد از مداخله به ترتیب ۴/۶ +۴/۶۰ و ۵/۹ +۲/۵۷ بود. آزمون تی مستقل بین دو گروه قبل از مداخله اختلاف معنی داری را نشان نداد(۶۲/۰= p)، بعد از مداخله بین این دو گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد(۲۲/۰= P) و آزمون تی زوج بین قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان نداد(۵۱/۰= p)ولی آزمون تی زوج در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان داد(۰۱/۰> p).آزمون کواریانس رابطه ی معنی بین قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی داری(۰۳۴/۰=P) را با ۱۶/۰Eta =  نشان داد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد واقعیت درمانی بر خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون تاثیر مثبتی داشته است.می توان از واقعیت درمانی به عنوان روشی مناسب و موثر در افزایش خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون در مداخلات درمانی و بالینی استفاده نمود.