موانع بکارگیری نظریه های پرستاری در بالین از دیدگاه پرستاران

مقدمه: از آنجایی که نظریه ها به عنوان شاخص علم و یکی از شواهد مبنای عملکرد پرستاران محسوب می شوند، در سر فصل های دروس مقاطع مختلف رشته پرستاری وجود دارند؛ اما مطالعات مختلف نشان می دهند که کاربرد تئوری ها در عمل چه در آموزش و چه در بالین دیده نمی شود. از این رو این مطالعه به تعیین موانع بکارگیری نظریه های پرستاری در بالین توسط پرستاران پرداخته است. روش: این مطالعه توصیفی تحلیلی که در سال ۱۳۹۳ انجام شد، به بررسی علل عدم بکارگیری نظریه های پرستاری در بالین از دیدگاه ۴۸ نفر از پرستاران شاغل به تحصیل در دوره کارشناسی ارشد و دکتری پرستاری دانشگاه های تربیت مدرس و شهید بهشتی با سابقه کار بالینی که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، پرداخته است. ابزار بررسی، پرسشنامه ای است که بر اساس پرسشنامه ضریب سودمندی (Maggy ۱۹۹۴) و با استفاده از مرور متون، در ۶ حیطه: موانع شخصی کاربران، موانع آموزشی، موانع شخصی نظریه پرداز، موانع متون و مستندات مرتبط با نظریه، موانع سازگاری سیاسی و اجتماعی و موانع درک سودمندی بکارگیری نظریه های پرستاری توسعه و طراحی شده است. اطلاعات جمع آوری شده با روش آمار توصیفی و آزمون های Phi and Cramer's V و Gamma با نرم افزار SPSS ver ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اغلب نمونه های پژوهش زن (%۵۸/۳)، مجرد (%۶۰/۴) و دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد (%۵۶/۲۵) بودند که میانگین سابقه کار ۷/۳۸ سال داشتند. از نظر شرکت کنندگان، موانع شخصی کاربران (%۵۴/۵۳) مانند نارضایتی و بی رغبتی در بکارگیری نظریه های پرستاری (%۷۳/۴)، محدود شدن فراگیری نظریه به کارشناسی ارشد و دکتری (%۶۹/۶۸) و نیاز به مهارت های ارتباطی برای اجرای این نظریه ها (%۶۹/۲۷) با کسب بیشترین نمره به عنوان مهم ترین موانع بر سر راه اجرای نظریه های پرستاری در بالین شناخته شدند. نتیجه گیری: با استناد به یافته ها، به نظر می رسد برگزاری دوره های آموزشی ضمن خدمت در زمینه اصول، قوانین و استانداردهای مشخص برای پرستاران در برخورد با بیماران بتواند باعث اصلاح نگرش و تقویت توان ارتباطی پرستاران شده و باعث ترغیب پرستاران به استفاده از نظریه های پرستاری شود.