بررسی میزان فرسودگی شغلی و تمایل به ترک خدمت و ارتباط آن ها در پرسنل پرستاری بخش اورژانس

مقدمه: پرستاری حرفه ای است تنش زا و به همین دلیل پرستاران مستعد ابتلا به فرسودگی شغلی هستند. پرستاران شاغل در بخش اورژانس با توجه به ماهیت بخشی که در آن کار می کنند نسبت به بخش های دیگر بیمارستان استرس زیادتری را متحمل می شوند که این امر می تواند باعث ایجاد میزان بالاتری از فرسودگی شغلی در آن ها شود که در نهایت منجر به خروج از حرفه شود. این مطالعه جهت تعیین میزان فرسودگی شغلی و تمایل به ترک خدمت و ارتباط این دو متغیر در پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های منتخب آموزشی شهر شیراز صورت گرفته است. روش: این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که برروی ۱۸۷ نفر از پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و شغلی، پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاچ و مقیاس پیش بینی ترک خدمت هینشاو جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل در نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری ۰۵/۰ انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که مجموعه پرستاری شاغل در بخش اورژانس دارای فرسودگی شغلی متوسط در ابعاد تحلیل عاطفی ]فراوانی: ۹۹/۲۲(۷۹/۱۳±) شدت: ۷۲/۲۶(۰۱/۱۵±)[ و مسخ شخصیت ]فراوانی: ۳۹/۶(۰۶/۶±) شدت: ۱۷/۷(۳۰/۶±)[ و فرسودگی شغلی بالا در بعد عدم موفقیت فردی ]فراوانی: ۹۳/۳۰(۲۲/۹±) شدت: ۰۹/۳۱(۸/۷±)[ بودند. همچنین میزان تمایل به ترک خدمت در محدوده متوسطی بود (۹۵/۲ از ۵) و همبستگی و ارتباط آماری معناداری بین فرسودگی شغلی با تمایل به ترک خدمت وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، لزوم توجه مسوولین جهت اتخاذ تصمیماتی برای کاهش میزان فرسودگی شغلی که می تواند در کاهش تمایل به ترک خدمت پرسنل پرستاری شاغل در بخش های اورژانس موثر باشد، بسیار ضروری می باشد.