تاثیر واقعیت درمانی گروهی بر بار روانی مادران دارای کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری

مقدمه: در فرایند ابتلای کودک به ناتوانی یادگیری بار روانی فزاینده ای برای اعضای خانواده خصوصا مادر ایجاد می شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر واقعیت درمانی گروهی بر بار روانی مادران دارای کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری شهرستان پیربکران اصفهان به اجرا درآمد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش مادران دارای کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری شهرستان پیربکران اصفهان در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بود. از میان جامعه آماری تعداد ۳۰ مادر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس و در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله واقعیت درمانی گروهی را طی ۱۰ جلسه آموزشی ۹۰ دقیقه ای به صورت هفته ای یک جلسه دریافت نمودند، در حالی که گروه کنترل در طی انجام فرایند پژوهش از دریافت مداخله فوق بی بهره بودند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بار روانی (زاریت و همکاران، ۱۹۸۶) بود. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش واقعیت درمانی بر بار روانی مادران دارای کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنادار داشت (p<۰/۰۵). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، می توان از روش واقعیت درمانی در جهت کاهش بار روانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری بهره برد.