رابطه حق مالکیت و بهرهبرداری از حیوانات (گونه ها) مهاجر نسبت به دولت ها از منظر حقوق بین الملل و حقوق ایران

این که تمام حیوانات همگی روزی آزاد می زیستن امریست ثابت شده ، تا اینکه حیوان ناطق (انسان) خود و آنان را به بردگی مفهوم های نام آشنا در دنیای امروز بنام مالکیت و حاکمیت در آورد . اما آن چیز که در روابط بشری امروزه دنیا هویداست جنگ بر سر کسب ذخایر و منافع است پس هر کشوری به دنبال راه حلی برای تسبیت مالکیت خود برای اثبات حاکمیت خود است . یکی از این منابع عظیم و موجود دنیای اقتصادی پیش رو گونه های مهاجر حیات وحش هر قلمرو حاکمیتی می باشد . گونه های مهاجر خارج از قواعد و مقررات دولتها به دنبال تغییر فصل ، تولید مثل ، فرار از یک عامل ، به دنبال غذا و... از مرز های بین المللی و به اصطلاح خیالی انسان ها عبور می کنند ، در اینجاست که حاکمیت ها خود را به وسیله این عمل آزادانه گونه های مهاجر مالک آنها می دانند. از این باب در این مقاله خواهیم خواند که آیا ادعای این حاکمیت های نسبت به مالکیتشان صحیح است یا خیر ؟ دیدگاه دولت ایران و حقوق بین الملل در مورد این مالکیت بخصوص چیست؟