تحلیل تغییرات فضای سبز شهر تهران طی سال های ۱۹۹۱ و ۲۰۱۹ و بررسی وضعیت پوشش گیاهی روددره فرحزاد با استفاده از روش Transect

وضعیت سیمای سرزمین نقش مهمی در انتخاب محل سکونت و فعالیت توسط مردم و رضایت مندی آنان از محیط دارد. در راستای مطالعات «ارزیابی توان سرزمین» و «ارزیابی اثرات توسعه» در روند متعادل سازی شرایط محیطی، ارزیابی عملکرد شبکه های بوم شناختی در هدایت روند تغییر سیمای سرزمین ضروری است؛ چرا که تغییر پوشش سرزمین منجر به ایجاد سوراخ شدگی، بریدگی، فرورفتگی و بهم آمیختگی سیما می شود. روند تغییرات محیطی با افزایش پراکنش جوامع انسانی و تسلط بیش تر بر محیط زیست در مقیاس وسیع تر و با سرعت بیش تری صورت می گیرد؛ بنابراین داده های سیمای سرزمین برای مدیریت و برنامه ریزی و برقراری نظم طبیعی پایدار اکوسیستم ها ضروری است. سنجه های سیمای سرزمین به عنوان ابزار کمی، می تواند خصوصیات ترکیب و پیکره بندی سیمای سرزمین را مشخص کند. هدف مطالعه حاضر در مقیاس بزرگ تحلیل متریک های سیمای سرزمین، در بررسی تغییرات فضای سبز شهری تهران طی سال های ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۹ و شناسایی عوامل ایجاد این تغییرات می باشد. در این راستا ابتدا تصاویر ماهواره ی لندست از شهر تهران تهیه شده و در نرم افزار Arc Map پهنه بندی های لازم صورت گرفته است. سپس با استفاده از نرم افزار Fragstats متریک های AWMSI، MPS، CA، PLAND و NP برای پهنه های نفوذپذیر و نفوذ ناپذیر، متریک های NP، LPI، CONTAG، SHDI، MNND در سطح سیمای سرزمین محاسبه شده و به تحلیل آن ها پرداخته شده است. در مقیاس کوچک روددره ی فرحزاد انتخاب شده و پوشش زمین حاشیه آن با استفاده از ترانسکت مورد بررسی قرار گرفته است. سپس عوامل ایجاد اختلال در این منطقه شناسایی و به ارائه راهکار های اصلاحی پرداخته شده است تا بتوان از این روددره به عنوان کریدور سبز در جهت ارتباط دادن فضاهای سبز و احیای زیستگاه، تفرج و تحقق اهداف توسعه پایدار شهری بهره گرفت.