تعیین اعتبار ابزار شناسایی سالمندان در معرض خطر (ISAR) در پیش بینی خطر پذیرش مجدد سالمندان در بخش های اورژانس بیمارستانی
محل انتشار: مجله سالمندشناسی، دوره: 4، شماره: 3
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 259
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOGE-4-3_003
تاریخ نمایه سازی: 7 دی 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: تعداد اشخاص سالمندی که از طریق بخش اورژانس پذیرش می شوند، به سرعت رو به افزایش است که تاثیر مهم و جدی بر مراقبت های اورژانسی و افزایش هزینه ها دارد. به منظور شناسایی صحیح و پیشگیرانه سالمندانی که در معرض خطر بیشتری برای پذیرش مجدد در اورژانس هستند اعتبار ابزار ISAR را در این زمینه مورد بررسی قرار دادیم.
روش: در این مطالعه از نوع همبستگی پیشگویی کننده بود که واحدهای پژوهش شامل ۲۶۴ سالمند زن و مرد ۶۰ سال و بالاتر در حال ترخیص که در مدت انجام مطالعه به بخش اورژانس مراکز آموزشی، پژوهشی و درمانی بیمارستان های واسعی، امداد و حشمتیه مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند در سال ۱۳۹۷ انتخاب و وارد مطالعه شدند و بمدت ۳ ماه مورد پیگیری قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک و ابزار ISAR جمع آوری و با نرم افزار SPSS-۱۹ مورد تجزیه و تحلیل آماری برای بررسی اعتبار پیشگویی ابزار قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سنی گروه نمونه تقریبا ۶۳/۹ ± ۷۲ سال بود. ابزار ISAR برای پیش بینی پذیرش مجدد سالمندان یکماه بعد از ترخیص از اورژانس، از حساسیت ۳۱ درصد و ویژگی ۸۸ درصد (۵۹/۰ = AUC، ۸۲% = NPV، ۴۲% = PPV)، دو ماه بعد از حساسیت ۳۶ درصد و ویژگی ۸۵ درصد (۶۰/۰ = AUC، ۸۱% = NPV، ۴۳% = PPV) و سه ماه بعد از حساسیت ۵۸ درصد و ویژگی ۷۷ درصد (۶۷/۰ = AUC، ۸۱% = NPV، ۵۲% = PPV)، برخوردار بود.
نتیجه گیری: پژوهش ما نشان داد ابزار ISAR از صحت یا اعتبار مناسب برای پیش بینی پذیرش مجدد سالمندان در بازه زمانی کوتاه مدت پس از ترخیص از اورژانس (۱ تا ۳ ماه)، برخوردار نبوده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ملیحه لسایی
Sabzevar University of Medical Sciences, Sabzevar, Iran.
اکرم قنبری
Mashhad University of Medical Sciences, Khorasan-e Razavi, Mashhad, Iran.
رحیم اکرمی
Sabzevar University of Medical Sciences, Sabzevar, Iran.
زهرا استاجی
Sabzevar University of Medical Sciences, Sabzevar, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :