تاثیر معنادرمانی بر میزان مشارکت اجتماعی بازنشستگان فرهنگی عضو کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهر بجنورد

مقدمه: مشارکت اجتماعی در سالمندان از عوامل مهم و اثرگذار بر سلامت جسمی و روحی می باشد و معنادرمانی گروهی فرصتی فراهم می کند تا اعضا به شناخت، درک و رهاسازی خود دست یابند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی بر میزان مشارکت اجتماعی بازنشستگان فرهنگی عضو کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهر بجنورد انجام شد. روش: روش مطالعه، کار آزمایی میدانی تصادفی دو گروهی و جامعه پژوهش بازنشستگان عضوکانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهرستان بجنورد می باشد. تعداد ۵۰ نفر با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به­طور تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله اختصاص داده شدند. معنادرمانی در هر هفته یک جلسه برگزار شد، زمان هر جلسه ۹۰ دقیقه بود و به مدت ۸ هفته اجرا شد. مشارکت اجتماعی با استفاده از پرسشنامه مشارکت اجتماعی طرح بررسی سلامت جامعه کانادا در دو مرحله قبل و بلافاصله بعد از مداخله اندازه­گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار Stata نسخه ۱۲ استفاده شد. آزمون­های آماری مورد استفاده شامل تی تست، من ویتنی، شاپیرو- ویلک، کای دو و کواریانس می­باشد. یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد، میانگین نمره مشارکت اجتماعی در گروه مداخله قبل از انجام مداخله ۵۸/۳±۲۴/۱۳و در گروه کنترل ۹۶/۴±۴۸/۱۳ بود. میانگین نمره مشارکت اجتماعی بعد از مداخله در گروه مداخله به ۸۳/۱±۰۴/۲۰ و در گروه کنترل به ۷۴/۴±۲/۱۴ تغییر یافت (۰۵/۰>P). تفاوت معناداری بین دو گروه مداخله با دریافت معنادرمانی گروهی با نتیجه به دست آمده از گروه مقایسه که مداخله معنادرمانی را دریافت نکردند وجود دارد. نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت برگزاری جلسات معنادرمانی در افزایش میزان مشارکت اجتماعی بازنشستگان به صورت معنی داری موثر بوده است.