تحلیل عاملی عملکرد درس ریاضی براساس نگرش به آن و به واسطه اضطراب ریاضی در بین دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر نهاوند

این مطالعه با هدف پیش بینی عملکرد درس ریاضی براساس نگرش به آن و به واسطه اضطراب ریاضی در بین دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود و جامعه آماری، کل دانش آموزان دختر پایه سوم دوره اول متوسطه شهر نهاوند در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بودند که تعداد آنان ۹۰۰ نفر بود. حجم نمونه طبق جدول مورگان ۲۷۰ نفر انتخاب شد. برای سنجش نگرش به ریاضی(ATMI) ایکن (۱۹۷۹) و برای مقیاس سنجش اضطراب ریاضی (MARS) از پرسشنامه شکرانی (۱۳۸۱) استفاده شد و نمره دانش آموزان، ملاک عملکرد درس ریاضی قرار گرفت. تحلیل داده ها با آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون سوبل توسط نرم افزار SPSSانجام شد. نتایج حاصل از تحلیل عامل اکتشافی نشان داد که سه مولفه در مجموع ۶۱/۶۷ درصد واریانس کل را تبیین کرده اند. همچنین نتایج نشان داد بین نگرش به ریاضی، اضطراب ریاضی و عملکرد ریاضی رابطه معنی داری وجود داشت. در ضمن نگرش به ریاضی و اضطراب ریاضی توان تبیین و پیش بینی عملکرد ریاضی دانش آموزان دختر پایه سوم دوره اول متوسطه شهر نهاوند را داشتند و در این بین اضطراب ریاضی دارای نقش واسطه ای معنی داری بود که با دو مولفه نگرش به ریاضی و عملکرد ریاضی همبستگی منفی داشت. بنابراین پیشنهاد می شود، با افزایش نگرش مثبت دانش آموزان نسبت به ریاضی و کاهش اضطراب ریاضی، عملکرد ریاضی دانش آموزان را افزایش داد.