ارزیابی مقایسه ای روش گشتاور خطی با روش های حداکثر درست نمایی و غیر پارامتری به منظور تحلیل فراوانی بارندگی در پنج ایستگاه ایران

برای تحلیل فراوانی بارندگی، می توان از دو روش پارامتری و غیر پارامتری استفاده کرد. روش های معمول و مرسوم تحلیل فراوانی براساس روش های پارامتری استوار هستند. معمولا برای برآورد پارامترها در روش های پارامتری از روش های مختلفی نظیر گشتاورهای معمولی، حداکثر درست نمایی و گشتاورهای وزنی احتمال استفاده می شود. در این مقاله از روش حداکثر درست نمایی و روش جدید گشتاور خطی که حالت خاصی از روش گشتاورهای وزنی احتمال است، برای تحلیل فراوانی بارندگی استفاده شده است و نتایج حاصل از آن با روش غیر پارامتری توابع هسته نظیر نرمال، لوگ نرمال، مثلثی و مستطیلی بر روی بارندگی های ماهانه و سالانه پنج ایستگاه ایران شامل اصفهان، بوشهر، تهران، جاسک و مشهد مقایسه شده است، مقایسه شد. در این پژوهش بارندگی های ماهانه و سالانه با استفاده از روش گشتاور خطی و حداکثر درست نمایی، به سیزده تابع توزیع مختلف از جمله لجستیک، مقادیر حدی تعمیم یافته و غیره برازش یافتند. نتایج حاصل از تحلیل فراوانی بارندگی نشان داد، که روش گشتاور خطی در مقایسه با روش حداکثر درست نمایی دارای حداقل مقادیر متوسط انحراف نسبی و متوسط مربع انحراف نسبی بود، بهترین برازش را به داده های بارندگی های ماهانه و سالانه داشت. هم چنین، روش گشتاور خطی بهترین برازش را برای بارندگی سالانه بوشهر، جاسک و مشهد در مقایسه با روش غیر پارامتری هسته مستطیلی، مثلثی و نرمال داشت. بنابراین می توان از روش گشتاور خطی به عنوان روش مناسب برای تحلیل فراوانی پارامترهای دیگر نظیر سیلاب، خشک سالی و غیره در برنامه ریزی های مدیریت منابع آب و مهندسی هیدرولوژی استفاده کرد.