مطالعه آزمایشگاهی استحصال اورانیم از آب دریا: ۱- اصلاح سطح میکروالیاف توخالی پلی پروپیلنی و پلی اتیلنی از طریق پیوندزنی گروه های عاملی توسط تابش باریکه های الکترونی

طبق گزارش­ مراکز پژوهشی معتبر دنیا، منابع زمینی استحصال اورانیم رو به زوال است و برای جلوگیری از بحران انرژی پس از اتمام این منابع، پژوهش در مورد گزینه­ های جای­گزین امری ضروری و اجتناب ­ناپذیر است. آب دریا با داشتن اورانیم به میزان حدود ۱۰۰۰ برابر منابع زمینی یکی از جدی­ترین این گزینه ­هاست. در این کار پژوهشی ابتدا با استفاده از روش پیش­ پرتودهی باریکه ­های الکترونی توسط شتاب ­دهنده­ی رودوترون، رادیکال ­های آزاد بر روی میکروالیاف توخالی پلی­ اتیلن و پلی­ پروپیلن در دمای بسیار پایین ایجاد شد و سپس مونومرهای آکریلونیتریل و متاکریلیک اسید روی سطح این الیاف پیوند زده شد. برای بررسی اثر حلال و غلظت، محلول ­های پیوندزنی با غلظت ­های مختلف با استفاده از دو حلال DMSO و DMF تهیه شد و میکروالیاف توخالی بلافاصله پس از پرتودهی در این محلول ­ها قرار گرفتند. بهترین درصد پیوندزنی %۹۰ و مربوط به میکروالیاف توخالی پلی پروپیلنی و نسبت مونومر به حلال ۶۰ به ۴۰  بود. گروه ­های نیتریل بعد از این پیوندزنی به وسیله ­ی محلول هیدروکسیل آمین %۱۰ در طی ۷۲ ساعت در دمای ˚C۸۰ به گروه­ های عاملی آمیدوکسیم تبدیل شد که در جذب یون­ های اورانیل بسیار موثر عمل می ­کنند. میزان این تبدیل با روش وزن­ سنجی حدود %۸۰ تعیین شد. مراحل پیوندزنی و احیای آمیدوکسیمی توسط طیف ­بینی مادون قرمز و مورفولوژی سطحی الیاف به وسیله­ تصاویر SEM مورد بررسی قرار گرفت.