قابلیت اعمال حق شرط نسبت به کنوانسیون ها راجع به مسئولیت مدنی هسته ای و راهبرد جمهوری اسلامی ایران
محل انتشار: مجله علوم و فنون هسته ای، دوره: 38، شماره: 0
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 85
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JONSAT-38-0_007
تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1400
چکیده مقاله:
کنوانسیون های راجع به مسئولیت مدنی در قبال خسارت هسته ای رویکرد واحدی در خصوص قابلیت اعمال حق شرط نسبت به مقررات خود اتخاذ نکرده اند. برخی از این کنوانسیون ها اعمال شرط نسبت به مقررات خود را به توافق تمامی طرف ها منوط کرده اند. این در حالی است که برخی دیگر یا سکوت کرده یا اعمال حق شرط را نسبت به مقررات خاصی اجازه دادند. جمهوری اسلامی ایران تاکنون (۱۳۹۶) به عضویت این کنوانسیون ها در نیامده است و بنابراین بررسی مقررات کنوانسیون های مذکور راجع به حق شرط می تواند، در صورت تصمیم کشور مبنی بر الحاق به آن ها، روشنگرانه باشد. نگارندگان این مقاله بر این نظر است، چنانچه اعمال حق شرط نسبت به مقررات این کنوانسیون ها به لحاظ حقوقی ممکن باشد، ضروری است در صورت تصمیم به الحاق، آن بخش از مقررات کنوانسیون های مذکور که اعمال آن ها می تواند در تغایر با منافع ملی و الزامات حقوقی کشور باشد مورد تحفظ قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صالح رضایی پیش رباط
پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، تهران – ایران
هاشم زعفرانی
پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :