شناسایی شاخص های مکانیابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی

از میان کاربری ها و خدمات موجود در شهر، توزیع و مکان یابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی به دلیل اهمیت و توجه روزافزون به امر ایمنی در شهرها و ارایه تمهیداتی در زمینه پیشگیری و مقابله با آتش سوزی و حادثه از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. زیرا یکی از مهمترین خدمات عمومی در سطح شهرها، خدمات امدادرسانی نظیر اورژانس و آتشنشانی می باشد. محل قرار گیری و چیدمان این خدمات در سطح شهرها تاثیر بسزایی در نوع عملکرد، کیفیت خدمت رسانی و اثرپذیری آنها از شرایط جریان ترافیکی دارد. استقرار هر عنصر شهری در موقعیت فضایی- کالبدی خاصی از سطح شهر، تابع اصول و قواعد و سازوکار(مکانیسم های) خاصی است که در صورت رعایت شدن به موفقیت و کارایی عملکردی آن عنصر در همان مکان مشخص خواهد انجامید؛ در غیر این صورت چه بسا مشکلاتی بروز کند. موقعیت ایستگاه های آتش نشانی نقش مهمی در کارآیی این مراکز در حین حوادث آتشسوزی دارد. بنابراین، مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی به منظور پوشش دهی بیشینه این ایستگاه ها به مراکز جمعیتی، ضروری به نظر می رسد. از سوی دیگر، مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی و تخصیص جمعیت به آنها، یک مسالهی بهینه یابی ترکیبی محسوب می شود. هدف مقاله حاضر شناسایی شاخص های مکانیابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. در نتیجه می توان گفت با افزایش جمعیت و تراکم آن در شهر، خدمات رسانی در زمینه های مختلف به دلیل کمبودهای موجود، دچار نارسایی در مکانیابی مراکز خدماتی می شود و از میان مراکز خدمات شهری، آتش و حوادث طبیعی و انسان ساخت جزء جدایی ناپذیر سکونتگاه ها است و در این میان مکانیابی خدمات ایمنی و آتش نشانی از ضرورت شهرها و مراکز است. زیرا از مراکز خدماتی که نقش عمده ای در شهر دارد و ضامن ایمنی بیشتر برای حیات بشری است مراکز آتش نشانی است. آنچه در رابطه با ایستگاه های آتش نشانی دارای اهمیت است دسترسی سریع و به موقع به محل وقوع حادثه می باشد.