پریشانی روان شناختی در طول دوره کرونا: نقش پیش بینی کننده ویژگی های دموگرافیک، سبک دلبستگی بزرگ سالان و سرشت عاطفی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش ویژگی­های دموگرافیک، سبک دلبستگی و سرشت عاطفی در پیش­بینی پریشانی روان­شناختی در دوره کرونا بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی شهروندان شهر گنبد کاووس بود که از بین آن ها به روش نمونه­گیری در دسترس تعداد ۳۷۰ نفر به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند. پرسش نامه­های مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارت بودند از مقیاس پریشانی روان­شناختی، مقیاس سبک دلبستگی بزر گ سالان، سرشت عاطفی و پرسش نامه ویژگی­های دموگرافیک. در نهایت داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS-۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در گروه با پریشانی روان­شناختی متوسط تا حاد در مقایسه با گروه بدون پریشانی سطح تحصیلات (۱۲/۱=OR)، متاهل  بودن   (۸۷/۰=OR)، خلق مضطرب (۵۸/۱=OR) به عنوان عوامل خطر پریشانی، متغیر وضعیت اقتصادی (۰۳/۱=OR)، جنسیت (۵۸/۰=OR)، اعتماد به نفس (۹۸/۰=OR) و سبک اجتنابی (۹۲/۰=OR) به عنوان عوامل محافظت­کننده در دوره کرونا شناسایی شدند. به همین ترتیب، در گروه با پریشانی روان­شناختی متوسط تا حاد در مقایسه با گروه پریشانی خفیف، افسرده­خویی (۳۲/۱=OR) و خلق ادواری (۱۷/۱=OR) به عنوان عوامل خطر و جنسیت (۱۵/۱=OR)، وضعیت اقتصادی (۲۳/۰=OR) به عنوان عوامل محافظت­کننده شناسایی شدند. لذا شایسته است این مهم مورد توجه روان­شناسان و تصمیم­گیرندگان این حوزه قرار گیرد.