بازاندیشی ماهیت میان رشته ای برنامه د رسی کارشناسی ترویج و آموزش کشاورزی از دیدگاه اعضای هیات علمی و کارشناسان خبره آن

در سیر دگرگونی های آموزش عالی، ردپاهایی از رویکردها و مدل های گوناگون برنامه ریزی آموزشی و درسی مشاهده می شود و نگاه تحلیلی به رویکردها و زمینه ها این نکته را نمایان می سازد که هر یک بنا به شرایط، نیازها و محدودیت‎ها برخاسته اند، به این دلیل تفکر مداوم درباره ی برنامه درسی ضروری است. هر برنامه درسی از رشته علمی مربوط جدا نبوده و در گسترده ترین معنای خود آن چیزی است که به فراگیر آموخته می شود. محتوای برنامه درسی دانش سازمان یافته و اندوخته شده، اصطلاح ها، اطلاعات، واقعیت ها، حقیقت ها، اصول، روش ها، مفهوم ها، تعمیم ها، پدیده ها و مسئله های مربوط به ماده درسی است. کشاورزی، علمی نظام مند است که به وسیله نظام های اجتماعی و بوم شناختی توصیف می شود و این در حالی است که محتوای برنامه های آموزش کشاورزی روی رشته های جدا از هم (حشره شناسی، گیاه شناسی و...) توجه دارند و دانشجویان را برای رفتار با نظام های پیچیده ی کشاورزی آماده نمی کند. بنابراین، یک نیاز فوری در نظام آموزش کشاورزی و نیز رشته ترویج و آموزش کشاورزی به منظور تغییر جهت گیری برنامه درسی بر پایه رویکرد آموزش میان رشته ای وجود دارد. در این باره، هدف این نوشتار بازاندیشی محتوای آموزشی برنامه درسی مقطع کارشناسی رشته ترویج و آموزش کشاورزی بر پایه مبانی و اصول حاکم بر رویکرد میان رشته ای است که با استفاده از روش شناسی تحلیل محتوا کیفی و کمی و فن مصاحبه نیمه ساختاریافته به بررسی و شناسایی زمینه‎ها و موضوع ها و محورهای آموزشی و مهارت ها و رشته های همجوار و مکمل و سازمان های طرف همکاری از دیدگاه اعضای هیات علمی و خبرگان رشته ترویج و آموزش کشاورزی پرداخته شده است.