مقایسه ی نگرش به عشق زنان متاهل و دختران مجرد ۳۰ تا ۴۰ ساله شهر اصفهان

هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه نگرش به عشق (سبک های عشق ورزی) زنان متاهل و دختران مجرد در محدوده سنی ۳۰تا۴۰ بود. در این پژوهش علی- مقایسهای جامعه آماری شامل: تمامی زنان متاهل و دختران مجرد محدوده سنی ۳۰ تا ۴۰ شهر اصفهان درسال ۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۵۰نفر از زنان متاهل شهر اصفهان، محدوده سنی ۳۰ تا ۴۰ و ۵۰ نفر از دختران مجرد ۳۰ تا ۴۰ ساله شهر اصفهان که حاضر به همکاری با محقق و پرکردن پرسشنامه بودند، به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: نگرش به عشق هندریک و هندریک .(۱۹۸۸) برای تجزیه و تحلیل داده ها و مقایسه میانگین متغیرهای تحقیق از آزمون تی دو نمونه مستقل به وسیله نرم افزار spss۲۵ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که به طور کلی بین نگرش به عشق آنهاp >۰/۰۵ تفاوت معناداری وجود نداشت. اما در خرده مقیاس های رمانتیک، بازیگرانه، دوستانه آنهاp<۰/۰۵تفاوت معناداری وجود داشت. براساس نتایج این تحقیق میتوان گفت، شاید سبک های عشق ورزی بازیگرانه، دوستانه و رمانتیک در دختران مجرد مانعی برای ازدواجشان باشد.