احکام تلقیح مصنوعی از منظر قرآن وحدیث

زمینه و هدف: امید به بقا و ادامه نسل برای انسان ها فطری است و در حقیقت نوعی کمال محسوب می شود. همگام با پیشرفت دانش بشری و کسب دستاوردهای جدید در حوزه علوم تجربی ، مسائلپیچیده فقهی پدیدار آمده است. تلقیح مصنوعی یکی از مسائل نوپیداست که دانش پزشکی آنرا به عرصه فقه و حقوق کشانده و از آنجا که قوانین ما ریشه در احکام مذهبی دارد، هیچ اندیشمندی نمی تواندبدون بهره مندی از این منبع عظیم در جهت قانونی کردن چنین مسائلی گام بردارد. مقاله حاضر به بررسی احکام انواع تلقیح مصنوعی می پردازد. روش شناسی : این مقاله با انواع روش های کمک به باروری و نظرات گوناگون علما و فقها و فتوای آنان در زمینه حدود شرعی ، استفاده از روش های کمک به باروری به روش های علمی تحلیلی با استفاده از مروری بر آیات قرآن کریم، منابع تفسیری و حدیثی، کتب مرجع، سایت های معتبر علما وکلید واژه های ذیل گرد آوری شده است. یافته ها: تلقیح در لغت به معنای باردار کردن و لقاح به معنای باردار شدن است. تلقیح مصنوعی بهمعنای بارداری زن با استفاده از وسائل مصنوعی می باشد. تلقیح مصنوعی مشتمل بر دوگونه ی داخلی و خارجی است. تلقیح مصنوعی داخلی عبارت است از روشی که عمل تلقیح بین اسپرم مرد و تخمکزن در داخل رحم صورت می گیرد و بر حسب این که تلقیح همولوگ باشد، یعنی بین صاحبان نطفه رابطه زوجیت بوده و یا هترولوگ باشد، یعنی چنین ارتباط ی وجود نداشته است، به صور مختلف تقسیممی گردد. در تلقیح مصنوعی خارجی نیز عمل تلقیح بین اسپرم و تخمک در خارج از رحم صورت می گیرد و به زوجین این امکان را می دهد تا با روش های انتقال تخمک یا انتقال جنین دارای فرزندی شوند که از نظر ژنتیکی متعلق به آنها نیست. نتیجه گیری: با استناد به آیات شریفه قرآن و احادیث معصومین احکام و ضوابط شرعی بسته به ماهیت و نوع درمان متفاوت می باشد. در نوع همولوگ اکثریت فقها این نوع تلقیح را با رعایت ضوابط و شروط معین به دلیل ایجاد مودت بین زوجین جایز می دانند و عده کمی هم به این دلیل که فرزند نداشتن مشیت الهی است، جایز ندانسته. در نوع هترو لوگ باید گفت که تعداد مخالفان بسیار بیشتر از موافقان هستند. در نوع انتقال تخمک در مجموع تلقیح با همسر دوم بلامانع است. در نوع انتقال جنین موافقان و مخالفانی وجود دارد که حکم جواز و عدم جواز آن را بنا به دلایلی می دهند