اثربخشی درمان گروهی وجودی بر تجربه و ادراک رنج، تنظیم هیجان و شادکامی در بیماران میگرنی

چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی وجودی بر تجربه و ادراک رنج، تنظیم هیجان و شادکامی در بیماران مبتلا به میگرن انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را همه بیماران میگرنی شهرستان گناوه از شهریور سال ۱۳۹۵ تا فروردین سال ۱۳۹۷ تشکیل داد. از این بیماران تعداد ۴۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان گروهی وجودی و گروه گواه گمارده شدند. درمان گروهی وجودی در گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای در هر هفته یک جلسه برگزار گردید و در این مدت گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل، مقیاس تجربه و ادراک رنج اسکالز و همکاران (۲۰۱۰)، پرسشنامه تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) و مقیاس شادکامی آکسفورد آرجیل و لو (۱۹۹۰) بودند. برای تجزیه و تحلیل یافته-های پژوهش از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰۵/۰ در نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۵ اجرا شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس حاکی از کاهش معنادار ادراک رنج و همچنین افزایش معنادار تنظیم هیجان و شادکامی در نسبت به گروه کنترل بود و این اثربخشی در مرحله پیگیری هم ادامه داشت (۰۰۱/۰p <). با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان گروهی وجودی در کاهش ادارک رنج، افزایش شادکامی و بهبود تنظیم هیجانی بیماران مبتلا به میگرن موثر است و می توان در راستای بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان این بیماران از درمان استفاده کرد.