مقایسه ی نتایج روش های تخمین و شبیه سازی زمین آماری برای مدل سازی کانسار کانی اورانیم در بلوک ۱ آنومالی ۳ ناریگان

در پایان فاز تفصیلی اکتشاف برای مدل سازی کانسارهای معدنی به طور معمول از روش های زمین آماری استفاده می شود. با استفاده از نتایج حاصل از این مدل ها، مطالعات فنی و اقتصادی بر روی کانسار صورت می گیرد. روش های مدل سازی زمین آماری غالبا شامل روش های تخمین و شبیه سازی است. روش تخمین مانند کریگینگ، با استفاده از ارتباط فضایی (مدل پیوستگی زمین شناسی) بین داده ها بهترین حدس منحصر به فرد از ناشناخته ها را ایجاد می کند. با وجود این، در موقع کاربرد این روش برای یک شبکه­ی حفاری بر روی کانسار، متوجه یک تفاوت آشکار بین پدیده­ی زمین شناسی واقعی و نقشه­ی کریگینگ تخمین­ها می شویم. پیوستگی فضایی که به وسیله­ی نقشه­ی کریگینگ تخمین زده شده نمایش داده می شود، نرم تر از حقیقت ناشناخته است. در مقابل، هدف شبیه­سازی ایجاد تابع­ها یا مجموعه­ای از مقادیر متغیرها است که با اطلاعات موجود سازگار باشند. این اغلب بدین معنی است که مقادیر شبیه سازی شده دارای میانگین و واریانس مشابه با اطلاعات خام هستند و ممکن است که با داده های خام در نقاط اندازه­گیری شده برابر باشند. منطقه­ی مورد مطالعه کانسار اورانیم محدوده­ی ۳ ناریگان واقع در ایران مرکزی است. برای این کانسار، روش های تخمین کریگینگ و شبیه سازی گاوسی متوالی انجام گردید، و در پایان با مقایسه­ی نتایج مشخص شد که نتایج روش تخمین کریگینگ، به علت داشتن تخمین های محلی مناسب و ارایه­ی میانگین قابل قبول می تواند در برنامه ریزی های بلندمدت معدن­کاری استفاده شود. در مقابل، نتایج شبیه سازی به دلیل دوباره سازی ساختارهای تصادفی، می تواند در برنامه ریزی های کوتاه مدت مربوط به طراحی استخراج معدن مناسب باشد.