بررسی دز جذبی اندام های مهم پرتوکاران رآکتور تحقیقاتی تهران با استفاده از فانتوم معادل بافت و دزیمتر TLD

در این کار تحقیقاتی با بازسازی شرایط کاری پرتوکاران با استفاده از فانتوم معادل بافت RANDO و با بهره گیری از دزیمترهای TLD۱۰۰H (LiF:Mg:P:Cu) و TLDخوان مدل ۴۵۰۰ Harshaw، دز جذبی پرتوهای گاما و ایکس پرانرژی در قرنیه ی چشم، تیرویید و گنادها برحسب µSv اندازه گیری شد. بازسازی ها در وضعیت های عادی و اضطراری و در نقاط از پیش تعیین شده انجام شدند. نتایج حاصل از این طرح تحقیقاتی نشان می دهد که میزان دز جذبی در اندام های مختلف پرتوکاران در شرایط طبیعی کار و برای حضور در محل های مجاز کم تر از استانداردهای ملی و بین المللی بوده و میزان پرتوگیری چندین ساعته ی تمام بدن و اندام های مختلف پرتوکاران در محل های کنترل شده و یا ممنوعه علی رغم این که ۱۰ برابر شرایط کاری طبیعی است، هم چنان کم تر از حدود تعیین شده می باشد. حوادث ناشی از خطای انسانی در حین ترخیص نمونه های پرتوزا از استخر رآکتور ممکن است در صورت چندین نوبت تکرار در سال، میزان پرتوگیری تمام بدن پرتوکار را به بیش تر از حد تعیین شده ی mSv۲۰ ]۱[در سال برساند.