بررسی تحمل به سطوح مختلف سایه در دو گونه چمن فصل سرد علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) و گونه چمانواش بلند (arundinaceae Schreb. ‘Forager’ Festuca)

مسئله کمبود نور و ایجاد سایه به واسطه توسعه مصنوعات بشری و همچنین سایه ناشی از درختان در فضای سبز، چالش مهم پیش روی چمن به عنوان یکی از اجزای اصلی فضای سبز شهری می باشد. در این پژوهش اثر سطوح مختلف سایه (۰، ۵۰، ۷۰ و ۹۰ درصد) بر خصوصیات ظاهری ومورفولوژیک چمن های سردسیری علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) و چمانواش بلند (arundinaceae Schreb. ‘Forager’ Festuca) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد که گونه علف گندمی بیابانی با دارا بودن بیشترین رنگ، بافت، قدرت پنجه زنی، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت وزن ریشه به اندام هوایی و هدایت روزنه ای در نورکامل در مقایسه با سایر سطوح سایه، کارآیی بالاتری داشت. گونه چمانواش بلند در شرایط سایه ۵۰ درصد، با داشتن بیشترین رنگ، قدرت پنجه زنی، نسبت وزن ریشه به اندام هوایی و فتوسنتز در مقایسه با نور کامل از کارآیی بالاتری برخوردار بود. همچنین نتایج نشان داد که از نظر خصوصیات مطلوب جهت کاربرد زینتی در فضای سبز، گونه چمانواش بلند در کلیه سطوح سایه عملکرد بهتری در مقایسه با گونه علف گندمی بیابانی داشته است. با این حال هر دوگونه قادر به تحمل سایه شدید ۹۰ درصد نبودند