تاثیر قارچ مایکوریزا بر برخی از صفات مورفوفیزیولوژیکی و عملکرد مرزه در شرایط تنش شوری
محل انتشار: مجله فرآیند و کارکرد گیاهی، دوره: 5، شماره: 17
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 145
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISPP-5-17_002
تاریخ نمایه سازی: 13 دی 1400
چکیده مقاله:
همزیستی قارچ مایکوریزا با ریشه گیاهان از طریق بهبود جذب آب و عناصر غذایی می تواند در کاهش اثرات منفی تنش شوری موثر باشد. به منظور بررسی تاثیر قارچ مایکوریزا بر برخی از صفات مورفوفیزیولوژیکی و عملکرد گیاه مرزه آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور آذربایجان غربی- شهرستان نقده در سال ۱۳۹۲ اجرا شد. عامل اول شامل سه سطح شوری صفر (شاهد)، ۷۵ و ۱۵۰ میلی مولار کلرید سدیم و عامل دوم گونه قارچ مایکوریزا در هفت سطح شامل گونهGlmus versiforme ،G. mosseae، intraradices G.، caledonium G.،clarum G. ، Acaulospora langula و شاهد (بدون قارچ) بود. با افزایش سطوح شوری غلظت کلروفیل a، طول و قطر ساقه به طور معنی داری کاهش یافتند. بیشترین غلظت کلروفیلa ، طول و قطر ساقه مربوط به کاربرد مایکوریزا گونه G. versiforme بود که تفاوت معنی داری با گیاهان همزیست با سایر گونه ها نشان نداد. اثر متقابل مایکوریزا و سطح شوری روی تعداد برگ، وزن خشک کل، کلرفیل b، کلروفیل کل، پرولین و محتوای نسبی آب برگ RWC)) معنی دار بود. بیشترین وزن خشک گیاه مربوط به کاربرد گونه مایکوریزاG. intraradices در غلظت صفر میلی مولار شوری بود. بیشترین میزان کلروفیل b و کلروفیل کل مربوط به تلقیح با گونه G. intradices در غلظت ۷۵ میلی مولار بر متر شوری به دست آمد. بیشترین محتوای نسبی آب برگ (۶/۸۷ درصد) مربوط به گیاهان تلقیح شده با گونهG. caledonium در غلظت ۷۵ میلی مولار شوری، و بیشترین میزان پرولین (۶۱/۴ میلی گرم بر گرم) از گونه G. mosseae در غلظت ۷۵ میلی مولار شوری به دست آمدند. نتایج به طور کلی نمایانگر بهبود شرایط مورفوفیزیولوژیکی و عملکرد گیاه مرزه تحت شرایط شوری در اثر همزیستی با قارچ مایکوریزا می باشد.
کلیدواژه ها:
Biofertilizer ، Chlorophyll ، Prolin ، Relative Water Content ، پرولین ، کلروفیل ، کود زیستی ، محتوای نسبی آب برگ
نویسندگان
اسماعیل رضائی چیانه
University of Urmia, Urmia, Iran
موسی جمالی
Payamenoor University of Nagadeh, Nagadeh, Iran
علیرضا پیرزاد
University of Urmia, Urmia, Iran
سمیرا توفیق
University of Urmia, Urmia, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :