معرفی مدل پیچیدگی و آشفتگی متوسط (IDC) به منظور افزایش اثر بخشی مطالعات ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست (مطالعه موردی: استان قزوین)

تغییر کاربری و پوشش اراضی یکی از محرک های اصلی برای انقراض گونه های حیات وحش به حساب میآید و این تمایل، باعث افزایشمساحت تغییر یافته و در نتیجه باعث نابودی تنوع زیستی و به طبع آن باعث کاهش امنیت غذایی خود انسان شده است. هدف این مطالعهارزیابی اثرات محیط زیستی آشفتگی انسان در سیمای سرزمین استان قزوین در فرآیندهای بوم شناختی با تاکید بر تنوع زیستی است. در اینمطالعه اثر محیط زیستی سطوح مختلف آشفتگی انسانی در پیچیدگی سیمای سرزمین ارزیابی و برای مطالعه این اثر، از مدل IDC جهت برقراری ارتباط بین آشفتگی انسانی و پیچیدگی سیمای سرزمین در استان قزوین استفاده شده است. برای این هدف، شاخص HANPP به عنوان شاخص آشفتگی انسانی و شاخص های تعداد لکه (NP)، غنای لکه (PR)، تراکم حاشیه (ED)، شاخص تنوع شانون (H) به عنوان شاخص های ساختاری سیمای سرزمین و شاخص های اندازه شبکه موثر (EMS) و شاخص پیوستگی بوم شناختی (ECI) به عنوان شاخص های عملکردی سیمای سرزمین مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج خوشه بندی استان قزوین در این تحقیق نشان داد استان قزوین به لحاظ ریختشناسی پنج ناحیه مختلف را شامل میگردد. خوشه اول و سوم که به ترتیب شامل نواحی مرتعی و کشاورزی سنتی هستند، دارای وضعیتمطلوب از لحاظ پشتیبانی از تنوع زیستی هستند و خوشه دوم که کشاورزی متراکم را شامل می گردد دارای شرایط متوسط پشتیبانی و خوشهچهارم و پنجم از نظر پشتیبانی از تنوع زیستی وضعیت نامطلوبی دارند. نتایج این تحقیق می تواند در ارزیابی اثرات محیط زیستی سرزمین درمقیاس سیمای سرزمین کاربردهای فراوانی داشته باشد.