تحلیل یکپارچه چرخه های انرژی در مقیاس فضایی سیمای سرزمین، رویکردی نوین در مفهوم ظرفیت برد (مطالعه موردی: استان قزوین)

امروزه تعارض بین برآورد نیازهای انسان و حفظ فرایندهای اکولوژیک، شکاف گسترده ای بین هدف و عملکرد مدیریت منابع را پدیدآورده است.در این شرایط ارزیابی ظرفیت برد در جهت مدیریت منابع، پیچیده تر شده و تاکنون مطالعات مرتبط با آن نه تنها در چارچوب مفهومی بلکه درروش شناسی نیز توافق نظر نداشته اند. در پاسخ به این مشکلات نیاز است تا روشهای برآورد ظرفیت برد به رویکردهای فرارشته ای، کلنگر وسیستماتیک مانند بوم شناسی سیمای سرزمین، در جهت پیوند دانش و مدیریت اکولوژیک ارتقا یابند. هدف از این مطالعه، بررسی روشپیشنهادی تجزیه و تحلیل یکپارچه چرخه انرژی در سطح سیمای سرزمین، برای تخمین ظرفیت برد سیستم سیمای سرزمین بوده است. این روشتاثیرات متقابل جریان انرژی و ساختار سیمای سرزمین را از دیدگاه بوم شناسی سیمای سرزمین بررسی میکند، که از طریق سنجش پیچیدگیچرخه های انرژی داخلی و اطلاعات ذخیره شده برای نگهداری سرمایه های سیمای سرزمین محقق می شود. در این مطالعه ابتدا روشهای برآوردظرفیت برد بررسی و سپس به تبیین روش شناسی نوین تجزیه و تحلیل یکپارچه انرژی پرداخته و در استان قزوین به تفکیک دهستان به عنوانیک مطالعه موردی اجرا شده است. نتایج حاکی از آن است که همکنشی بین جریانات انرژی و ساختار سیمایسرزمین در این استان، چهارطبقه سیمای سرزمین متفاوت را پدید آورده است که از منظر ظرفیت برد راهبردهای مختص هر طبقه ارائه و مورد بحث قرار گرفته است.استفاده از این رویکرد در جهت براورد ظرفیت برد سیمای سرزمین گامی بلند در جهت سیاست گذاری متناسب با الگوی همکنش بین ساختاربوم شناختی-جامعه شناختی سرزمین تلقی می گردد.