بررسی رابطه کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان پدران کودکان اوتیسم

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان پدران کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش همبستگی را تمامی پدران کودکان شاغل به تحصیل در مدارس ویژه کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۶ -۹۷ تشکیل داد. از این جامعه آماری ۱۲۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱)، پرسشنامه سرسختی روانشاختی اهواز (۱۳۷۷) و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان در SPSS-۱۸انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ارتباط معنیداری بین کیفیت زندگی و سرسختی روانشاختی با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان وجود دارد و والدین افراد مبتلا به اوتیسم، دوره ای خاص را برای انطباق با نیازها و خط سیر تکاملی کودکان خود، طی می کنند. به طور خاص پدران افراد مبتلا به اوتیسم، به نیازهای کودکانشان به شکلی متفاوت از مادران پاسخ می دهند. دلایل این تفاوت شامل احساس انگ خوردن و ملاحظه شرایط اجتماعی و شغلی فرزندان شان می باشد.درباره تاثیر اوتیسم بر فرآیند والدگری، نشان داد که والد یک کودک اوتیسم بودن استرس زاتر از والد یک فرزند با تکامل عادی بودن است و شاید از والد کودکانی با دیگر مشکلات تکاملی بودن هم استرس زاتر باشد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی توانستند ۰/۵۰ و ۰ /۴۸ درصد از راهبردهای سازگارانه و ناسازگارنه تنظیم شناختی هیجان را پیشبینی کند. نتیجه گیری: طبق یافته های به دست آمده میتوان گفت که کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی پیش بینی کننده های مهمی برای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان هستند؛ بنابراین باید با آموزشهای مناسب، کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی پدران کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم را بهبود بخشید تا منجر به بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان آنان شود.