تحلیل نمادپردازی در کتاب «هفت کشور» اثر فخری هروی با توجه به دیدگاه نجومی و اساطیری

در میان فنون هنرمندانه­ای که در فرهنگ و تمدن انسان جلوه­های گسترده و متنوعی داشته، شگرد نمادپردازی، همواره در آثار ادیبان بزرگ مورد توجه بوده­است. نماد با هنر بیان اندیشه­ها و عواطف به­صورت غیرمستقیم می­تواند مفاهیم و موضوعات عمیق و ریشه­ای را به­شیوه­ای جامع و گسترده بیان کند و با ارائه معانی گوناگون از صورتی واحد، بازتاب دهنده امور درونی، ذهنی و عاطفی نویسنده باشد. فخری هروی از جمله نویسندگانی است که با آفرینش هفت­کشور، میراثی ارزشمند در عرصه ادبیات داستانی به­جای گذاشته است. او در این اثر از اسطوره و نماد به­عنوان مهم­ترین شاخصه­های ادبی بهره برده­است. نویسنده اجرام آسمانی را که شامل نقوش دوازده­گانه صور فلکی و هفت سیاره است، مطابق با باورهای عصر خود در چهره­ای نمادین که زیرساخت­های اساطیری دارد به تصویر کشیده­است. مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی، به رمزگشایی و تحلیل تعابیر و گزاره­های نمادین هفت­کشور براساس قرائن و شواهد درون­متنی می­پردازد و با چشم­اندازی به باورها و ریشه­های اساطیری در جهت نمایان­سازی هر چه بهتر مفاهیم گام برمی­دارد، تا بدین­گونه، حقیقت، درک اثر، دریافت روش و اندیشه نویسنده حاصل آید. براساس نتایج پژوهش، توصیف نمادین افلاک هفتگانه و اشاره تلویحی به ویژگی­های هر یک از آن­ها از قبیل وارستگی، سخاوتمندی، پاس­داشت دیگران، تواضع، عدالت­گستری و قدرت­نمایی با هدف رونمایی از ارزش­های اخلاقی و اعتباربخشی به آن­ها  انجام شده­است.