بررسی اثر تغییر اقلیم بر مقدار بارش با استفاده از مدلهای گردش کلی جو (مطالعه موردی: حوضه آبریز تهران)

در این مطالعه، به بررسی اثر تغییرات اقلیم بر مقدار بارش حوضه آبریز تهران طی سال های ۱۴۱۹-۱۳۹۹ پرداخته می شود. این هدف با استفاده از سه مدل گردش کلی جو شامل EC-EARTH، HADGEM۲-ES و MIROC۵ و با پیش نگری مقادیر متغیرهای اقلیمی بارش، دمای کمینه و دمای بیشینه تحت سناریوهای مختلف اقلیمی دنبال میشود. با توجه به دقت زمانی و مکانی نسبتا کم این مدلها، از مدل ریزمقیاس نمایی LARS-WG به منظور افزایش دقت پیش بینی ها استفاده می شود. نتایج استفاده از مدل های گردش کلی جو تحت سناریوهای مختلف اقلیمی و نیز کاربرد مدل ریزمقیاس نمایی LARS-WG نشان می دهد که طی سالهای آتی، دمای کمینه و دمای بیشینه با افزایش و میانگین بارش ماهانه در بیشتر ماه ها با کاهش همراه خواهد بود. مدل MIROC۵ تحت سناریوی RCP۴.۵ بیشترین میزان کاهش بارش در آینده را به میزان ۲۰/۸۷ میلیمتر در دسامبر نشان می دهد. بیشترین افزایش دمای کمینه دوره آتی با مدل EC-EARTH تحت سناریوی RCP۸.۵، ۱۰/۱۷ درجه سانتیگراد برای ماه دسامبر برآورد شده است. همچنین کمترین افزایش دمای کمینه با مقداری برابر با ۰/۲۸ درجه سانتی گراد توسط مدل MIROC۵ تحت سناریوی RCP۴.۵، برای ژانویه پیش بینی شده است. همانطور که نتایج نشان می دهند در ماه دسامبر، هنگامی که بیشترین کاهش بارش پیش بینی شده است، بیشترین افزایش دمای کمینه نیز انتظار می رود که موید تطبیق نتایج مختلف به دست آمده است.