نسبی بودن آرای محاکم قضایی بین المللی در حقوق بین الملل با مطالعه موردی دیوان بین المللی دادگستری

این پژوهش به بررسی نسبی بودن آرای محاکم قضایی بین المللی در حقوق بین الملل با مطالعه موردی دیوان بین المللی دادگستری می پردازد. نتایج نشان می دهد که اوضاع و احوال کنونی جامعه بین المللی ما را با این واقعیت روبرو میسازد که درمقابل افزایش و رشد روزافزون مراجع قضایی و شبه قضایی بین المللی هستیم. استفاده از ظرفیتهای موجود جامعه جهانی می تواند گام موثری جهت مقابله با مشکلات پیش گفته تلقی گردد. شاید یکی از راه حل های ممکن برای حفظ وحدت حقوق بین الملل تعامل بیشتر بین مراجع مختلف بین المللی باشد. یکی از بسترهای مناسب جهت تحقق چنین تعاملی استفاده از تجربیات یکدیگر است. اما این راه حل قدریات وپیایی خواهد بود و عملا با مشکلات فوق العاده زیادی روبرو خواهد شد.الف)نسبی بودن آرای مراجع بین المللی. ب)ماهیت اختیاری رجوع به مراجع بین المللی همچنان سایه سنگین خود را در اغلب مراجع حفظ کرده است. ج)رجوع مراجع گوناگون به آرای یکدیگر جنبه ی اختیاری خواهد داشت و این امر نمی تواندهدف موردنظر را تامین نماید.اما علیرغم فقدان این راه حل شاهد آن هستیم که جهت جلوگیری از این مشکلات مراجع مختلف قضایی و شبه قضایی تلاش کرده اند تا از رویه دیوان دائمی دادگستری بین المللی و دیوان بین المللی دادگستری الهام بگیرند. دیوان آمریکایی حقوق بشر یا دادگاه کیفری بین المللی برای یوگسلاوی سابق و ارگان حل و فصل سازمان جهانی تجارت در موارد متعددی به آرای و تصمیمات دیوان بین المللی دادگستری ارجاع داده اند.