نقش عوامل اجتماعی (مدرسه، خانواده و همسالان) بر رشد حرکتی کودکان نقص توجه/بیش فعال

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 301

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTC01_172

تاریخ نمایه سازی: 19 دی 1400

چکیده مقاله:

یکی از دیدگاه های جدید که بر تاثیر عوامل اجتماعی مختلف بر ابعاد رشدی تاکید دارد، نظریه بوم شناختی برانفن برنر میباشد. این نظریه بر این فرض استوار است که این شرایط رفتاری نیست که رفتار را پیشبینی می کند، بلکه تعبیر هر فرد از هر دو شرایط زمانی و مکانی است. بدین معنی که، مفهومی که به محیط زیست داده می شود، رفتار را هدایت می کند، نه خود محیط. برانفن برنر بخشی از این شرایط را به شکل میکروسیستم (خانواده، مدرسه، محله و همسالان فرد) نامگذاری کرده است (گالاهو و ازمون، .(۱۳۹۰ پس هدف این مقاله، بررسی نقش عوامل اجتماعی ( خانواده، مدرسه و همسالان ) بر رشد حرکتی کودکان بیش فعال/نقص توجه بود. روش پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کودکان دوره ابتدایی شهر تبریز بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از مناطق چندگانه آموزش و پرورش انتخاب شدند. نمونه آماری پژوهش شامل ۸۸ کودک ۸ تا ۱۰ سال بود که مبتلا به اختلال بیش فعال/نقص توجه بودند. برای سنجش عوامل اجتماعی از مقیاس عوامل جامعه پذیری (SFS) شامل ۳۰ سوال است و سه عامل خانواده، گروه همسالان و مدرسه استفاده شد. برای سنجش رشد حرکتی از آزمون تبحر حرکتی برونینکس-اوزرتسکی فرم کوتاه، شامل هشت آزمون و ۱۴ خرده آزمون استفاده شد. با توجه به نتایج رگرسیون چندگانه خطی در کودکان نقص توجه/بیش فعال بین رشد حرکتی و عوامل اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد P=۰/۰۱۶)، ۸۱)=۲/۷۸۴و.(F(۶ همچنین براساس نتایج بدست آمده مولفه های عوامل اجتماعی (خانواده، مدرسه و همسالان) فقط ۱۱ درصد وایانس رشد حرکتی را در این کودکان تبیین می کنند و از بین عوامل اجتماعی فقط مدرسه با مقدار بتا -۰/۲۶۸ سطح معناداری ۰/۰۱۵ قابلیت پیش بینی رشد حرکتی را در این کودکان و آن هم به صورت منفی دارد. بنابراین نتایج نشان داد که عامل اجتماعی مدرسه بر رشد حرکتی این کودکان تاثیر منفی دارد. به احتمال مدرسه و تاکید سیستم آموزشی بر آموزش دروس تئوری، باعث کاهش اهمیت دادن به فعالیت بدنی و تبحر حرکتی کودکان میشود.