ارتباط لوردوز کمری و WHR و اثر تمرینات شکمی در کاهش آنها دردانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان همدان

هدف از این تحقیق ارتباط لوردوز کمری و WHR واثر تمرینات شکمی ویلیامز درکاهش آنها دردانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستانهمدان بود. روش انجام تحقیق از نوع توصیفی- نیمه تجربی و از نوع کاربردی و با طرح پیش آزمون وپس آزمون بود.جامعه آماری اینپژوهش ۳۰۰ پسردبیرستانی بود که در دامنه سنی ۱۵ تا ۱۸ سال قرار داشتند. از بین آنها ۳۰ نفر به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند.در ابتدا پیش آزمون از زاویه لوردوز کمری ،میزان WHR از هرگروه به عمل آمد، سپس گروه تجربی، تحت تمرینات شکمی (تمرینات ویلیامز) به مدت ۸ هفته قرار گرفته در حالی که گروه کنترلتحت تاثیر هیچ مداخله ای دراین ۸ هفته قرار نگرفتند و پس از اتمام پروتکل تمرینات مورد نظر،پس آزمون به عمل آمد .برای تعیین نرمال بودن توزیع داده ها، ابتدا از آزمون شایپروویلک ، سپس برای مقایسه میانگین ها از آزمون آماری تی استیودنتهمبسته و آزمون کووارینس در سطح معنا داری α≤۰/۰۵ استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرینات شکمی تاثیر معنا داری بر کاهشزاویه لوردوز و WHR دارد، اما بین زاویه لوردوز و WHR هی چ رابطه مثبت و معنا داری دیده نمی شود. نتیجه گیری: نتایج نشان دادتمرینات شکمی (تمرینات ویلیامز) می تواند به عنوان یک روش موثر و مفید جهت کاهش زاویه لوردوز و میزا ن WHR قرار گیرد.