عفونت تجربی بلدرچین ژاپنی با ویروس آنفلوانزای کم حدت پرندگان (H۹N۲)

به منظور مطالعه نشانه های بالینی، میزان مرگ و میر، پاسخ های سرولوژی و دفع ویروس در بلدرچین های آلوده با ویروس های آنفلوانزای پرندگان با بیماری زایی کم (LPAI)‎ H۹N۲، یک صد بلدرچین ژاپنی به طور تصادفی به ۴ گروه تقسیم و بلدرچین های گروه ۱ و ۳ در ۹ روزگی با واکسن کشته آنفلوانزای پرندگان H۹N۲ واکسینه شدند. بلدرچین های گروه ۱ و ۲ با ml۱‎/۰ مایع آلانتوئیک ELD۵۰۵‎/۵ ۱۰×۵ ویروس های آنفلوانزای کم حدت پرندگانH۹N۲ (LPAI)‎ A/Chicken/Iran/۷۷۲‎/۹۹(H۹N۲) جداسازی شده از جوجه، آلوده شدند. بلدرچین های گروه ۴ به عنوان گروه کنترل بدون واکسن و آلودگی نگه داری شدند. در روزهای ۱، ۲، ۳ و ۱۰ بعد از آلودگی، ۴ بلدرچین از هر گروه به طور تصادفی جدا و پس از آسان کشی، نای، ریه، لوزه ی سکومی و پانکراس هر کدام جهت ردیابی ویروس در میکروتیوپ های استریل جمع آوری گردید. RNA از نمونه های بافتی اسخراج و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی در معرض RT-PCR قرار گرفتند. نمونه های خون در ۸، ۳۱و ۴۸ روزگی جمع آوری و عیار پادتن سرم خون ضد بیماری آنفلوانزا به وسیله آزمایش مهارکننده هماگلوتیناسیون( HI ) با HA۴ آنتی ژن آنفلوانزا اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری شده با برنامه نرم افزاری SPSS ۱۶ آنالیز گردید. نتایج مطالعه حاضر نشان داد بلدرچین نقش کلیدی در سیر تکاملی AIV به عنوان میزبان واسط دارد و ویروس های آنفلوانزا در بلدرچین توانایی تکثیر و انتقال به گونه های حیوانی دیگر را پیدا می کنند و واکسن کشته روغنی نمی تواند از آلودگی بلدرچین و تکثیر ویروس آنفلوانزای پرندگان با بیماری زایی کم H۹N۲ محافظت کند.