بررسی تطبیقی سوگ سروده در شعر معاصر

مرثیه یا سوگ سروده، گونه ای ادبی است که شاعران در سوگ خویشاوندان، یاران، پادشاهان، وزیران، بزرگان قوم، عالمان دین و شرح ائمه معصومین سروده شده باشند. در مرثیه، به بیان مناقب، فضایل و مکارم شخص در گذشته می پردازند، شان و مقام او را گرامی می دارند و از دست رفتنش را ضایعه ای عظیم جلوه می دهند. مرثیه های شاعران معاصر نیز سرشار از احساس همدردی و گویای همدلی طبقات گوناگون اجتماعی از خواص و عوام در بروز حوادث ناگوار روزگار نظیر بیماری، زندان، وفات بزرگان دین و مرگ عزیزان و خویشان است. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی سوگ سروده و عنصر حسرت و جنبه های مختلف آن در اشعار سه تن از شاعران نیمایی (قیصر امین پور، فریدون مشیری و حمید مصدق) پرداخته می شود و همراه با ذکر نمونه هایی، تحلیلی از آن صورت می گیرد. بر اساس یافته های ارائه شده می توان گفت از میان سوگ سرودهای شاعران معاصر، آن هایی که در رثای خانواده و دیگر شاعران سروده اند، به دلیل بسامد بالا و کاربرد فرهنگی شان از اهمیت بیشتری برخوردارند. بخشی از مراثی نیز درباره شخصیت های انقلاب و برآمده از اعتقادی دینی است.