سن سنجی U-Pb و تعیین ترکیب محل منشا گنبدهای آداکیتی پساافیولیتی سبزوار

سنگ های آذرین پساافیولیتی با ترکیب ریولیت/داسیت در داخل مجموعه افیولیتی پهنه سبزوار رخنمون دارند. ماهیت کالک آلکالن و آداکیتی پرسیلیس این سنگ ها پیش از این به اثبات رسیده است. این سنگ ها حاوی مقادیر نسبت های ایزوتوپی نخستین ۸۷Sr/۸۶Sr (۷۰۳۸۲/۰ تا ۷۰۴۴۴/۰) و Nd(t)ε (۳۰/۵+ تا ۱۸/۶+) مشابه با ترکیبات بازالت پشته میان اقیانوسی (MORB) هستند. این ویژگی های ایزوتوپی با ترکیبات آداکیتی حاصل از ذوب ورقه های اقیانوسی فرورانده شده سنوزوئیک مطابقت دارد. سن جایگزینی این سنگ ها در پهنه افیولیتی سبزوار از طریق سن سنجی U-Pb با روش SHRIMP II روی کانی زیرکن، حدود ۴۸ میلیون سال به دست آمده است. نتایج نشان می دهد که ماگمای اولیه سازنده سنگ های آداکیتی پهنه سبزوار از ذوب بخشی یک منبع گارنت آمفبیولیتی یا اکلوژیتی حاصل از دگرگونی لیتوسفر اقیانوسی فرورانده شده سبزوار در ائوسن آغازین حاصل شده است. تبلور تفریقی ماگما از طریق جدایش بلوری آمفیبول، عامل اصلی در بروز ویژگی های آداکیتی برجسته تر در سنگ های تحول یافته تر (ریولیت ها) بوده است.