تکامل ساختاری حوضه میوسن پیشین – پلیوسن پسین در ناحیه ساوه، حوضه رسوبی ایران مرکزی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 146

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GSJ-28-110_016

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1400

چکیده مقاله:

در این مطالعه از خطوط لرزه ای، مشاهدات صحرایی و اطلاعات چاه اکتشافی به منظور بازسازی تاریخچه دگرریختی حوضه رسوبی ساوه در اواخر میوسن پیشین تا پلیوسن پسین بهره گرفته شده است. در این دوره زمانی، حدود ۹-۸ کیلومتر رسوبات سازند قرمز بالایی و واحد کنگلومرایی پلیوسن در محل مرکز حوضه ساوه نهشته شده اند. در اواخر میوسن پیشین- اوایل میوسن میانی (؟)، رسوب گذاری بخش زیرین سازند قرمز بالایی همزمان با عملکرد شبکه ای از گسل های پرشیب و دارای مولفه شیب لغز عادی بوده است. گسل های مذکور راستای شمال غرب- جنوب شرق تا شرقی - غربی داشته و با جا به جایی شیبی در کف حوضه رسوبی، فضای کافی برای تجمع رسوبات را فراهم کرده اند. از اواخر میوسن میانی (یا در میوسن پسین)، دگرریختی فشارشی در ناحیه ساوه آغاز گردیده و رسوبگذاری بخش بالایی سازند قرمز بالایی و واحد کنگلومرایی پلیوسن همزمان با آن ادامه می یابد. در این مرحله، افق جدایشی پدید آمده در بخش میانی سازند قرمز بالایی، پر تکاپو شده و چین خوردگی هایی چون تاقدیس های تراز نائین و ساوه شکل می گیرند. نازک شدگی رسوبات واحد کنگلومرایی پلیوسن به سمت راس تاقدیس ها، نشان دهنده رشد چین خوردگی جوان است. بر طبق نقشه عمقی تهیه شده از راس سازند قم، بستگی تاقدیسی مستقل از گسل، در ناحیه ساوه وجود ندارد. عمق دسترسی به افق راس قم در محل چاه تراز نائین-۱، حدود ۴۲۵۰- متر پیش بینی می شود.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

گلناز عباسی

گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه علوم و تحقیقات، تهران، ایران

علی سلگی

دانشیار، گروه زمین شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

محسن پورکرمانی

گروه زمین شناسی، دانشده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال،تهران، ایران

حسین معتمدی

استادیار، اداره زمین شناسی، مدیریت اکتشاف، شرکت ملی نفت ایران، تهران، ایران

علیرضا فرخ نیا

گروه زمین شناسی ،واحد کرج،دانشگاه آزاد اسلامی،کرج ،ایران

کیوان اورنگ

کارشناس ارشد، اداره زمین شناسی، مدیریت اکتشاف، شرکت ملی نفت ایران، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • امامی، م. ه. و تکنواکسپورت، ۱۳۷۱- نقشه زمین شناسی ۱:۲۵۰۰۰۰آران ...
  • امینی، ب.، حاجیان، ج. و امینی چهرق، م. ر.، ۱۳۷۸- ...
  • انصاری، د.، اصیلیان، ح. و اعلائی، ب.، ۱۳۷۵- چینه‎شناسی، سنگ ...
  • حقی‎پور، ع.، تراز، ه. و وحدتی دانشمند، ف.، ۱۳۶۵- نقشه ...
  • زمانی پدرام، پ .، حسینی، ح . و جعفریان، م. ...
  • علائی مهابادی، س. و خلعتبری جعفری، ب. م.، ۱۳۸۳- نقشه ...
  • عمیدی، س. م.، شهرابی، م. و نوایی، م.، ۱۳۸۴- نقشه ...
  • عمیدی، س. م.، نوگل سادات، ا.، بهروزی، ا.، ناظر، ن. ...
  • قلمقاش، ج.، فنودی، م. و مهرپرتو، م.، ۱۳۷۷- نقشه زمین ...
  • ReferencesAbaie, I., Ansari, H. J., Badakhshan, A. and Jafari, A., ...
  • Ballato, P., Nowaczyk, N. R., Landgraf, A., Strecker, M. R., ...
  • Daneshian, J. and Ramezani Dana, L., ۲۰۰۷- Early Miocene benthic ...
  • Gansser, A., ۱۹۵۵- New aspects of the geology of Central ...
  • Huber, H., ۱۹۷۶a- Tectonic Map of North-West Iran, scale: ۱:۲۵۰,۰۰۰, ...
  • Huber, H., ۱۹۷۶b- Tectonic Map of South-West Iran, scale: ۱:۲۵۰,۰۰۰, ...
  • Huber, H., ۱۹۷۸- Tectonic Map of North-Central Iran, scale: ۱:۲۵۰,۰۰۰, ...
  • Knott, S. D., Beach, A., Welbon, A. I. and Brockbank, ...
  • Quintana, L., Alonso, J. L., Pulgar, J. A., and Rodrı´guez-Ferna´ndez, ...
  • Mc Clay, K. R., Insley, M. W. and Anderton, R., ...
  • Mogharabi, A., ۱۹۷۳- Well completion report Taraznain well No.۱ (TN-۱), ...
  • Mohajer, G. A., ۱۹۵۸- Geology of the Saveh basin. Geological ...
  • Morley, C. K., Kongwung, B., Julapour, A. A., Abdolghafourian, M., ...
  • Schuster, F. and Wielandt, U., ۱۹۹۹- Oligocene and Early Miocene ...
  • نمایش کامل مراجع