بررسی مدیریت شهری با نگاهی به فضاهای همگانی (خاطرات جمعی)

رشد شهری در قرن بیستم سهم جمعیت شهرنشین را به شدت افزایش داد وشهر نشینی را به شیوه غالب زندگی تبدیل کرد امروزه با گسترش و پیچیدگی نظام شهری و شهرنشینی، دولت مردان و مسئولین دیگر به تنهایی قادر به کنترل و هدایت جوامع شهری و پاسخ به نیازهای روزافزون توسعه شهری نیستند . تجربه ی کشورهای تمرکزگرا نشان داده است نگاه یکسو نگر و سوژه انگار به شهر مشکلات زیادی را به بار خواهد آورد .رفع چنین مشکلاتی از طریق نظارت عموم (پاسخ گویی)، عمل مشارکتی و ارتقای سطح کارایی کارکردهای شهری ممکن است .حکمروایی خوب شهری در مدیریت شهری به توجه به فضاهای همگانی به عنوان رویکرد نوین نظام تصمیم گیری و اداره ی امور شهری مطرح میباشد و در واقع فرآیندی است که بر اساس کنش متقابل میان سازمان ها و نهادهای رسمی اداره ی شهر از یکسو و سازمان های غیردولتی و تشکل های جامعه ی مدنی، از طرف دیگر شکل می گیرد ؛ یکی از آثار حکمروانی خوب شهری را می توان در مفهوم قابل اندازه گیری شاخص های مربوط به کیفیت زندگی بررسی کرد.