ارزیابی کیفیت زندگی سکونتگاه غیر رسمی و بافت تاریخی (نمونه موردی: محله تنگک۲ و بافت تاریخی شهر بوشهر)

از جمله مهمترین موضوعات حوزه مطالعات شهری کیفیت زندگی است، این امر شاخص ها و مولفه های اجتماعی، کالبدی، اقتصادی و زیست محیطی را در بر می گیرد. توجه و اهمیت شاخص های فوق در بررسی زیست پذیری شهرها افزایش یافته است. درشهرهای کشور، بافت های تاریخی و سکونتگاه های غیررسمی از جمله مناطق شهری می باشند که سطح کیفی زندگی در آن ها به سبب ناکارآمدی کالبدی و اجتماعی در حال کاهش می باشد. هدف پژوهش حاضر آشنایی و ارزیابی ابعاد علمی کیفیت زندگی شهری و سنجش شاخص های کالبدی-زیرساخت، حمل و نقل، اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی در قلمرو بافت تاریخی و سکونتگاه غیر رسمی شهر بوشهر و در نهایت ارائه راهکارها به منظور ارتقاء سطح کیفیت زندگی شهری در این دو قلمرو می باشد. این پژوهش، از لحاظ روش گرد آوری پیمایشی و به شیوه توصیفی _ تحلیلی می باشد، شرایط هر دو محله از نظر اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، زیست محیطی و حمل و نقل با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی مورد بررسی قرار گرفته و با بهره گیری از روش های آماری به تحلیل و آزمون فرضیات پرداخته شده است. محدوده مورد مطالعه دو محله سکونتگاه غیررسمی تنگک ۲ و بافت تاریخی است و با روش نمونه گیری قابل دسترس، ۳۰۰ پرسشنامه به منظور شناسایی عوامل و شاخص های تاثیر گذار در کیفیت زندگی توزیع گردید و آزمون فرضیات تحقیق با مقایسه میانگین- دو نمونه مستقل، تکنیک T دو نمونه ای مستقل و نرم افزار SPSS انجام شده است. نتایج حاصل از این تحلیل ها نشان میدهد که مردم دو محله از نظر بیشتر عوامل و شاخص های کیفیت زندگی، به خصوص در عوامل ارتباطی- حمل و نقل رضایت دارند به جز در چند مورد که شامل عوامل اقتصادی، کیفیت بنا و سیستم جمع آوری فاضلاب میباشد. با توجه به تحلیل های بدست آمده از آزمون Tاز نظر شاخص های کالبدی-زیرساخت ، اجتماعی- فرهنگی، ارتباطی- حمل و نقل و زیست محیطی اختلاف معناداری وجود دارد و تنها در عوامل اقتصادی اختلاف معناداری وجود ندارد.