عوامل تاثیر گذار همبستگی اجتماعی در محلات جدید شهری،مطالعه موردی منطقه الهیه مشهد

تمدن ایران از دیرباز دارای معماری و شهرسازی بسیار غنی و شکوهمندی بوده است ولیکن در معماری و شهرسازی نوین این دیار شاهد مشکلات عدیده ای بوده که در مقیاس خرد و کلان با آن مواجهیم. یکی از مسائل‎‎، عدم توجه به تعاملات اجتماعی و فرهنگی در سطح جامعه می باشد که خود مسائل بسیاری را در پی دارد. یکی از فضاهای جمعی که در شهرسازی سنتی بسیار مورد تاکید بوده و امروزه به دست فراموشی سپرده شده است‎‎، محله می‎باشد. موضوعی که در صورت پرداختن درست و توجه به نیازهای امروز ساکنین به آن‎‎، مشکلات بسیاری را از سطح شهرهای ما خواهد کاست. محله که درگذشته عامل انسجام بخش و محل تعاملات اجتماعی بوده است و در محلات معاصر نیز می‎تواند با همان نقش آفرینی، ‎هویت ازدست رفته و حس مکان را دوباره به محلات شهری بازگرداند. هدف اصلی این پژوهش‎‎، ‎عوامل تاثیرگذار بر همبستگی اجتماعی که بتواند زمینه‎ای برای حضور ساکنین محله (اجتماع پذیری) و ایجاد همبستگی بین ساکنین محله باشد و از طرفی پاسخگوی نیازهای انسان معاصر نیز باشد. این تحقیق بر آن است با استفاده از روش تحقیقی توصیفی – تحلیلی و شیوه های مرور متن و منابع در بستری از مطالعات کتابخانه ای به شناخت عوامل تاثیرگذار بر همبستگی اجتماعی در محلات جدید شهری بپردازد. با بررسی نقش فضاهای شهری بر همبستگی اجتماعی، شاخص های عوامل تاثیرگذار بر همبستگی اجتماعی در محلات جدید شهری شناسایی شده، سپس با تجمیع و سازمان دهی این شاخص ها، نتایج نشان می دهند که مولفه های عوامل تاثیرگذار همبستگی اجتماعی در محلات جدید شهری شامل: هویت، آرامش، فضای خودمانی، فضا دنج، امنیت، سرزندگی، انعطاف، اجتماع پذیری است.