رویکردی تحلیلی بر سازوکار منظر ترمیمی موقت بافت اطراف اماکن مقدس بر ارتقاء تعاملات اجتماعی (نمونه موردمطالعه: شاه چراغ شیراز)

بحث منظر شهرها به ویژه امروزه با مطرح شدن نگرش های جدید خصوصا رویکردهای تعاملی و توجه به تاثیرات متقابل محیط بر انسان و انسان بر محیط اهمیت بیش تری یافته است و این در حالی است که مشخص شده منظر شهری که بتواند تصویر واضحی از خود به جا بگذارد، می تواند نقشی اجتماعی نیز داشته باشد، چراکه به مردم کمک می کند بدانند در کجا هستند و درنتیجه محیط را خوانده، به نحو مطلوب تری فعالیت هایشان را تنظیم کنند و حتی می تواند خاطرات جمعی و ارتباطات گروهی را افزایش دهد. در این میان بحث منظر موقت شهری وجود دارد که اگرچه برای مدت کوتاهی باقی می-مانند، تاثیرشان بر ادراک ذهنی مردم از محیط و خلق معنی، پایدارتر و موثرتر است. در این مقاله تلاش شده است تا با استفاده از روش تحلیلی توصیفی با استفاده از شفاف سازی متون و بررسی مصادیق به تبیین چگونگی سازوکار تاثیرگذاری منظر موقت در اطراف حرم شاه چراغ شیراز پرداخته شود و همچنین با درنظرگرفتن این مقوله به عنوان مقوله-ای جدید، تاثیرات منظر موقت بر رفتار و تعاملات اجتماعی زائران موردبررسی قرار گیرد؛ نتایج پژوهش نشان می دهد؛ منظر موقت با توجه به اینکه یک مقوله جدید در بحث منظر شهری می باشد می تواند باعث گردهمایی شهروندان شده و ارتباطات میان افراد را در مکانی همچون حرم شاه چراغ افزایش دهد که همین امر باعث افزایش آگاهی و تعاملات اجتماعی میان شهروندان می شود.