نقش و تاثیر طراحی پارامتریک در ایجاد معماری پایدار

با توجه به پیشرفت چشمگیر سیستم های دیجیتال و الکترونیک و همچنین رشد جمعیت جهان که منجر به افزایش استفاده از منابع طبیعی و همچنین کاهش ذخایر انرژی شده است، توجه معماران را به طراحی بر اساس اصول زیست محیطی، فرهنگی و اقتصادی معماری پایدار جلب شده است. طراحی به روش پارامتریک از جمله ابزار هایی است که می تواند با بهینه سازی الگو های طراحی با توجه به رویکرد مورد نظر طراح استفاده شود. هدف این پژوهش آن است که با بررسی مزایا و معایب طراحی پارامتریک، از آن در جهت بهبود فرآیند های رسیدن به یک معماری پایدار با توجه با وجوه مختلف معماری پایدار استفاده شود. طراحی به روش پارامتریک این امکان را برای ما فراهم می کند تا با بررسی الگو های کمی و کیفی در طراحی از آن ها به عنوان پارامتر هایی ابتدایی ترسیمات استفاده کنیم. این تحقیق سعی بر این دارد تا با بررسی معماری پایدار و توجه به پارامترهای زیست محیطی، اقلیمی، الگو مصرف انرژی، الگوریتم های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی به تاثیر فرایند طراحی پارامتری بر اساس این ویژگیها بپردازد. مطالعه انجام شده نشان می دهد که طراحی پارامتریک می تواند با استفاده الگوریتم های پیچیده به بهینه کردن الگو های اقلیمی و زیست محیطی، کاهش هزینه های جانبی ساختمان، توجه به الگو های فرهنگی و برای رسیدن به فرمهای بهینه به عنوان ابزاری موثر در روند طراحی استفاده شود.