کشاورزی شهری و توسعه پایدار شهری

امروزه با رشد همه جانبه ی شهرها و افزایش جمعیت شهرنشین و آسیب پذیری بیشتر محیط زیست و جمعیت جهان نسبت به تغییرات بوم شناختی، ضرورت ایجاد فضاهایی که بتوانند علاوه بر تامین حیات شهری و سرزندگی روابط شهروندی، بخشی از نیازهای غذایی شهروندان را تامین وکیفیت محیط زیست شهری را حفظ کنند ، بسیار از زمان گذشته احساس می شود. اهمیت پرداختن به کشاورزی شهری معلول توسعه شهرنشینی سریع به ویژه در کشورهای در حال توسعه است. راه حل های متنوعی در کلیه سطوح و رشته ها برای مرتفع نمودن این بحران ها پیشنهاد شده که یکی از آن ها کشاورزی شهری بعنوان یکی از الگوهای توسعه پایدار شهری است که ضمن تامین هر سه بعد توسعه پایدار (فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی) می تواند پاسخگوی خدمات شهری به شهروندان و کلید دستیابی به شهرهای پایدار آینده نیز باشد. هدف از نگارش این مقاله دستیابی به مزایا و معایبی است که کشاورزی شهری در شهر پایدار می تواند ایفا کند. چنانچه پایداری شهری به طور عملیاتی از نظر: کاهش انرژی، کیفیت آب، کیفیت هوا و افزایش تعاملات اجتماعی تعریف شود. بی شک کشاورزی شهری نقش های آشکار و پنهان در آن خواهد داشت.