بررسی ارتباط کیفیت فضاهای باز و نیمه باز منازل مسکونی با میزان حس رضایت افراد در شرایط قرنطینگی بیماری کووید- ۱۹ (نمونه موردی: مشهد و تبریز)

گسترش شهرنشینی و رشد جمعیت شهرها میزان تقاضای مسکن را افزایش داده و به تبع آن موجب افزایش ارزش اقتصادی زمین شده است. به دلیل بالاتر بودن ارزش اقتصادی، سطح فضاهای بسته نسبت به فضاهای باز و نیمه باز بیشتر است در نتیجه کاهش ارتباط انسان با محیط طبیعی پیرامون، امنیت روانی انسان به مخاطره افتاده و انرژی و سلامت انسان تا حد زیادی تحت تاثیر قرار گرفته است. در حال حاضر در این بین به دلیل پیدایش و شیوع گسترده جهانی ویروس کرونا و اینکه هر سه مولفه های (جسمی ، روانی، اجتماعی) را در بر گرفته، به اهمیت این موضوع نیز افزوده شده است. هدف از انجام این پژوهش شناسایی مولفه های موثر بر ارزیابی کیفیت فضای باز و نیمه باز منازل مسکونی برای افزایش میزان حس رضایت افراد در شرایط قرنطینگی در دوران شیوع بیماری کرونا در مسکن معاصر شهرهای مشهد و تبریز می باشد. راهبرد این تحقیق به شیوه توصیفی_همبستگی می باشد. در این راستا با استفاده از شیوه ی موردکاوانه در تحقیقات دیگران، منابع کتابخانه ای و نظریه های علمی ارائه راهکار می نماییم. یافته ها حاکی از آن بود که آینده طراحی آپارتمان های مسکونی ممکن است تغییر کند. مطالعات متعددی ارتباط مستقیمی بین وجود فضاهای باز و نیمه باز در منازل مسکونی و افزایش حس رضایت افراد در دوران شیوع بیماری کرونا را گزارش داده اند. نور، هوا و طبیعت شاید عواملی باشد که در قرنطینه بهترین زمان برای آشنایی بیشتر افراد با بالکن ها و تراس های سرسبز و مبله شده را فراهم می آورد، نزدیکی انسان در شهرهای پرجمعیت، خطرات بیشتری را به همراه دارد. هرچه جمعیت بزرگتر باشد ، غلظت ویروس کرونا در شهرها بیشتر است. با توجه به تاثیر فاصله گذاری اجتماعی، معماران ممکن است با توجه به گسترش روش های افقی با فضای بیشتر در دسترس، طراحی کنند که این امر میتواند برای جلوگیری از شیوع بیماریهای اپیدمی ضروری باشد. در نتیجه، معماری آپارتمان های مسکونی پس از همه گیری ویروس کرونا هرگز یکسان با گذشته نخواهند بود و دستخوش تغییر خواهند شد.