تحلیل رفتار معادلات DLT و شرط هم خطی تحت خطاهای مختلف

روش تبدیل خطی مستقیم DLT، روشی است که در محاسبه مقادیر تقریبی پارامترهای توجیه داخلی و خارجی دوربین و بدون نیاز به مقادیر اولیه مجهولات مورداستفاده قرار می گیرد. همچنین DLT، ارتباط بین فضای زمین و عکس را بدون توجه به سیستم مختصات مورداستفاده در اندازه گیری مختصاتی نقاط عکسی فراهم می کند. در این مقاله، به تحلیل رفتار معادلات DLT و شرط همخطی پرداخته شده است. در مرحله اول رفتار معادلات DLT تحت خطاهای مختلف تصادفی و سیستماتیک و در مرحله دوم نیز رفتار معادلات شرط همخطی تحت خطاهای فوق موردبررسی و در انتها نتایج بدست آمده در این دو مرحله باهم مورد مقایسه قرار گرفت. درروش DLT، تحت خطای تصادفی، به بیشترین میزان ۲۳/۰ متر در پارامترهای توجیه خارجی دوربین خطا تولید می شود. معادلات معکوس شرط همخطی نیز تحت خطای تصادفی به بیشترین میزان ۰۹/۰ متر در پارامترهای توجیه خارجی دوربین دارای خطا می شوند. از طرفی معادلات DLT تحت خطای سیستماتیک به بیشترین میزان ۷/۸ متر خطا در پارامترهای توجیه خارجی تولید می کند، درحالی که معادلات معکوس شرط همخطی تحت این خطا به بیشترین میزان ۶۲/۰ متر خطا تولید می کند. با توجه به نتایج بدست آمده نشان می دهد که خطاهای مختلف، در پارامترهای توجیه خارجی بدست آمده از معادلات DLT تاثیر بیشتری گذاشته و این روش پایداری پایین تری نسبت به معادلات شرط هم خطی در برابر اعمال خطا دارد.