بررسی عددی استفاده از ژاکت بتنی در بهسازی پایه پل ها تحت اثر خوردگی و فرسودگی

پل از مهم ترین سازه های مهندسی است که تاثیر شگرفی بر زندگی بشر به خصوص در سال های اخیر داشته است. هزینه های بالای ساخت پل و افزایش بارهای وارده بر آن، لزوم بهسازی و استفاده مجدد از آن را دوچندان می کند. به این ترتیب بایستی آسیب های احتمالی را شناسایی کرده و پل ها را در برابر آنها مقاوم سازی کرد. خوردگی در پل به خصوص در پایه های آن که اعضایی بحرانی محسوب می شوند، سبب کاهش سرویس دهی پل شده و حتی می تواند سبب تخریب آن در برابر بارهای لرزه ای گردد. خوردگی عموما در میلگردها و بر اثر عوامل کلریدی رخ می دهد و باعث کاهش سطح مقطع آنها و همچنین کم شدن مقاومت بتن می شود. تاکنون روش های بسیاری برای بهسازی سازه ها در برابر خوردگی معرفی شده اند که از مرسوم ترین آ نها، ژاکت بتن مسلح می باشد. در این مقاله به بررسی عددی تاثیر این روش، بر بهسازی پایه های دچار خوردگی در پلی در شهر تهران پرداخته می شود که بدین منظور از نرم افزار CSiBridge استفاده می گردد. نتایج نشان می دهد که عدم بهسازی این پل، می تواند سبب تخریب آن در برابر بارهای لرزه ای گردد و همچنین به کار بردن ژاکت مسلح بتنی، به منظور بهسازی پایه های پل دارای خوردگی می تواند حتی سبب افزایش ظرفیت مقطع تا ۱۳% نسبت به پایه های فاقد خوردگی شود.