تحلیل مکان گزینی سکونتگاه های باستانی دشت تهران در ارتباط با آبراهه ها و تغییر مسیر آنها

دشت تهران با گستردگی خود از دیرباز مورد توجه گروه های انسانی بی شماری قرار داشته و شاهد این مدعا وجود تعداد زیادی از محوطه باستانیپیش از تاریخ در دشت تهران است. از آنجایی که تمام این استقرارگاه ها برروی بستر طبیعی شکل گرفته اند بنابراین تا حدود زیادی این بستر درقبض و بسط استقرارگاهها موثر بوده و هرگونه کاوش و تحقیقی بر روی این استقراگاه ها بایستی توام با بررسی ساختارهای طبیعی منطقه باشد.هدف از این پژوهش تحلیل مکان گزینی سکونتگاه های باستانی دشت تهران در ارتباط با آبراهه ها و تغییر مسیر آنها (مطالعه موردی:تپه هایباستانی چالتاسیان و میمون آباد) می باشد. اطلاعات مورد نیاز جهت این پژوهش، از طریق مطالعات کتابخانه ای (منابع نوشتاری و تصویری) ومیدانی (بازدید میدانی، حفر ترانشه، برداشت نمونه رسوب) به دست آمد. همچنین، روش های آزمایشگاهی از جمله آزمایش غربال الکترونیکی،پیپت متحرک و کلسیمتری در جهت بررسی نمونه رسوب های مورد مطالعه، انجام پذیرفت. شواهد ژئومورفولوژیک و رسوب شناسی محوطه هایباستانی چالتاسیان و میمون آباد نمایان کرد که این محوطه ها در مجاورت آبراهه های دیرینه از شعبات رودخانه های جاجرود و کرج قرار گرفتهبودند و این امر نشان می دهد که آبراهه ها در مکان گزینی این سکونتگاه ها مهمترین نقش را ایفا کرده اند.