مطالعه سکونتگاه های غیررسمی و ارائه الگوهای توانمند سازی (نمونه موردی:محله ی اکبرنژاد شهر میاندوآب)

اسکان غیر رسمی، از پیامدهای نامطلوب شهرنشینی در جهان امروز است که در نتیجه صنعتی شدن شتابان، نابرابری های منطقه ای وبرنامه ریزی های نامناسب شکل گرفته و شهر را با مسائل متعددی مواجه می سازد. طبق آمار ارائه شده ی سازمان ملل در برنامه ی اسکانبشری در طی ۳۰ سال آینده، از هر سه نفر در جهان یک نفر در حاشیه شهرها و سکونتگاه های غیر قانونی زندگی خود را طی خواهد کرد.محله مورد مطالعه در ۱۲ کیلومتری شمال شهرستان میاندوآب، و بر طبق سرشماری سال ۱۳۹۰ ، ۱۲۸۸ نفر ساکن این محله می باشند. اینتحقیق به بررسی علل شکل گیری سکونتگاه غیر رسمی اکبرنژاد در شهر میاندوآب می پردازد. آمارهای پایه ای داده ها مربوط به سال ۱۳۹۰ وپیمایش- های میدانی می باشد و جهت بررسی و مطالعه جامع تر کل خانوار های ساکن در منطقه مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته اند. روشتحقیق توصیفی - تحلیلی است.جامعه آماری تحقیق کل ساکنین محله هدف بوده، نتایج حا صل از تحقیق نشان میدهد یکی از راهکارهایمهم جهت سازماندهی این محله و حل مشکلات ساکنین، توانمند سازی و به سازی و احیای بافت کالبدی، اشتغالزایی، ایجاد فرصت هایشغلی جدید، ارتقای کاربری های فرهنگی و اجتماعی، حمل و نقل و ارتباطی ا ست. راهکار دیگر امکان جابه جایی و انتقال ساکنین محله استکه با توجه به عدم تملک قانونی مساکن و ویژگی های کالبدی محله، با وجود تمایل آنان به جابجایی و تغییر محل چندان در ست به نظر نمی رسد.